[เหฺงื่อ] น. ของเหลวที่ร่างกายขับออกทางผิวหนัง: หยดนํ้าที่กลั่นตัวจากไอนํ้าจับอยู่ที่ฝาภาชนะซึ่งปิดหรือที่ผิววัสดุซึ่งคลุมอยู่เป็นต้น, {ปาก} เหื่อ. เหงื่อกาฬ น.เหงื่อของคนใกล้จะตาย: โดยปริยายหมายถึงเหงื่อแตกด้วยความตกใจกลัวเป็นต้น. เหงื่อตกกีบ {สำ} ก. เหนื่อยมาก.