[เหฺยียบ] ก. วางเท้ากดลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง: โดยปริยายหมายความว่า ปกปิด เช่น พูดแล้วเหยียบเสีย. ว. เกือบ เช่น เหยียบร้อย. เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ {สำ} ว. หยิบหย่ง, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน. เหยียบจมูก ก. บังอาจลบเหลี่ยม. เหยียบถ้ำเสือ, เหยียบถิ่นเสือ ก. เข้าไปในแดนผู้มีอิทธิพลโดยไม่แสดงความยำเกรง. เหยียบย่าง ก. เข้าไปสู่, เดินเข้าไป, ย่างเข้าสู่, ย่างเหยียบ ก็ว่า. เหยียบย่ำ ก. ละเมิดให้เสียหาย, ย่ำยีด้วยความดูถูก เช่น อย่าเหยียบย่ำคนจน. น. เอกสารซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่อนุญาตให้จับจองที่ดินว่างเปล่า มีเงื่อนไขให้ทำประโยชน์ในที่ดินนั้น เรียกว่า ใบเหยียบยํ่า. เหยียบเรือสองแคม {สำ} ก. ทำทีเข้าด้วยทั้ง ๒ ฝ่าย.