ความหมาย

• 
  

  ก. อาการส่งเสียงสั้น ๆ ของหมา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เห่า ๒ - น. ชื่องูพิษรุนแรงขนาดกลาง ในสกุล Naja วงศ์ Elapidae ขนาดยาวประมาณ ๑.๓-๒ เมตร พบหลายสีต่างกันไปในแต่ละตัว เช่น ดำ นํ้าตาล เขียวอมเทา เหลืองหม่น บางตัวมีลายสีขาวและบางตัวไม่มีลาย สามารถยกตัวท่อนหัวตั้งขึ้นและแผ่บริเวณคอกว้างออกได้ เรียกว่า แผ่แม่เบี้ย ขณะแผ่แม่เบี้ยจะเห็นลายดอกจันบริเวณกลางหัวด้านหลัง ทำเสียงขู่พ่นลมออกทางจมูกดังฟู่ ๆ อาศัยอยู่ตามที่ลุ่ม กินหนู กบ เขียด ลูกไก่ ในประเทศที่พบแล้ว มี ๓ ชนิด คือ เห่าไทย {N. kaouthia Lesson} ส่วนตัวที่มีสีคลํ้า เรียก เห่าหม้อ, เห่าด่างพ่นพิษ {N. siamensis Laurenti} และเห่าทองพ่นพิษซึ่งสามารถพ่นฉีดพิษออกจากเขี้ยวพิษได้.

• เหา ๒, เหาฉลาม, เหาท - ดู ติด ๓.

• เหาไม้ - ดู เรือดไม้.

• เหาน้ำ - น. ชื่อสัตว์ขาปล้องหลายชนิด หลายสกุลหลายวงศ์ ในอันดับ Isopoda ที่เป็นปรสิตของสัตว์น้ำส่วนใหญ่ลำตัวยาวรีค่อนข้างแบน ที่สำคัญคือ มีหนวด ๒ คู่ และมีตาแบบไม่มีก้านตา ส่วนอกมี ๗ ปล้อง แต่ละปล้องมีรยางค์คล้ายขา ๑ คู่ ส่วนท้องมี ๖ ปล้อง มีรยางค์ว่ายน้ำ ๕ คู่ ลำตัวมีขนาดแตกต่างกันตั้งแต่ ๕-๒๕ มิลลิเมตร และมีสีแตกต่างกัน เช่น นวล น้ำตาล ดำ ปากเป็นชนิดแทงดูด พบเกาะสัตว์น้ำหลายชนิด เช่น ปลา กุ้ง ปู ที่พบในน้ำจืด เช่น ในสกุล Alitropus วงศ์ Aegidae, ในน้ำเค็มเช่น ในสกุล Livoneca วงศ์ Cymothoidae.

• เห่าน้ำ - ดู ปากกว้าง.