ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. เรือน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แก ๑ - น. ชื่อนกขนาดกลางชนิด Corvus splendens Vieillot วงศ์ย่อย Corvinae ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกาแต่ตัวและปากเล็กกว่า ขนตามลำตัวสีดำบางตอนมีสีเทาปน คอ อก และหลังสีเทา ปีกสีดำ เล็บแข็งแรงและคม, อีแก ก็เรียก.

• แก่ ๑ - ว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน: โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคมแก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ. แก่กล้า ก. เข้มแข็ง, ยวดยิ่ง, เช่น ศรัทธาแก่กล้า. แก่เกินแกง {สำ} ก. เอามาใช้ประโยชน์ไม่ได้แล้ว. แก่ดีกรี{ปาก} ว. ดื่มสุราหรือเมรัยมาก. แก่แดด ว. ทำเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ {มักใช้แก่เด็ก}. แก่ตัว ว. ย่างเข้าวัยแก่. แก่บ้าน {ถิ่น–พายัพ} น. ผู้ใหญ่บ้าน, นายบ้าน. แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน {สำ} ว. มีอายุมากแต่ไม่มีประโยชน์. แก่ไฟ ว. ใช้ไฟแรงเกินไป {มักใช้แก่การหุงหรือต้มที่ใช้ไฟแรงจนเกือบไหม้}. แก่มะพร้าว เฒ่ามะละกอ {สำ} ว. มีอายุมากแต่ไม่มีแก่นสาร. แก่มะพร้าวห้าว {สำ} ว. มีอายุและมีคุณค่า, ใช้เข้าคู่กับเฒ่าหัวเผือกหัวมัน เป็น แก่มะพร้าวห้าว เฒ่าหัวเผือกหัวมัน. แก่แรด ว. จัดจ้านเกินอายุ, แก่เกินอายุ, แก่มาก. แก่วัด ว. อยู่วัดนาน, มีท่าทีหรือความคิดเห็นแบบคนที่ได้รับการอบรมจากวัดหรืออยู่วัดนาน: รู้มาก.

• แก้ ๑ - น. ชื่อเบี้ยตัวโต ๆ สำหรับขัดผ้านุ่งให้ผิวเป็นมัน เช่น ผ้าลาย เรียกว่า เบี้ยอีแก้ หรือ เบี้ยแก้ใหญ่. {ดู เบี้ยแก้ ประกอบ}.

• แก ๒ - ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วยซึ่งเป็นผู้ที่สนิทสนมหรือผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒: {ปาก} คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.

• แก่ ๒ - บ. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.