กลับ
คำว่า
แก้วกาหลง
ความหมาย
น. ต้นกระเบาใหญ่ที่มีแต่ดอกเพศผู้. {ดูกระเบา ๑}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แกว่ง
- [แกฺว่ง] ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว, เช่น จิตแกว่ง. แกว่งกวัด[แกฺว่งกฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา เช่น แกว่งกวัดอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตแกว่งกวัด, กวัดแกว่ง ก็ว่า. แกว่งไกว ก. แกว่งไปมา. แกว่งตีนหาเสี้ยน, แกว่งเท้าหาเสี้ยน {สำ} ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.
แก้วตาโบ๋
- น. ของกินชนิดหนึ่งของจีน ทำด้วยแป้งสาลีปั้นเป็นรูปกลมแบน ทอดในน้ำมัน.
แกว่น
- [แกฺว่น] {โบ} น. แก่น. ว. แกล้วกล้า, ว่องไว.
แก๊ส
- น. อากาศธาตุ, {วิทยา} สถานะหนึ่งของสสาร รูปร่างและปริมาตรไม่คงที่ ขึ้นอยู่กับภาชนะที่บรรจุ, เรียกไฟซึ่งเกิดจากการจุดอะเซทิลีน {acetylene} ซึ่งได้จากก้อนแคลเซียมคาร์ไบด์ทำปฏิกิริยากับน้ำ ว่า ไฟแก๊ส, ก๊าซ ก็ว่า. {อ. gas}.
แกะ ๑
- น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในสกุล Ovis วงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องรูปร่างคล้ายแพะ แต่ไม่มีเครา มีเขา ๑ คู่ ไม่ผลัดเขา มีขนาดใหญ่โค้งงอ ปลายบิดไปข้างหน้า โคนเขาถึงประมาณกลางเขามีวงนูนลักษณะคล้ายพาลี ขนบนลำตัวยาวและอ่อนนุ่ม ใช้ทำเครื่องนุ่งห่ม ชนิดที่นำเลี้ยง ได้แก่ ชนิดย่อย Ovis amon aries Linn. แกะดำ {สำ} น. คนที่ทำอะไรผิดเพื่อนผิดฝูงในกลุ่มนั้น ๆ {ใช้ในทางไม่ดี}.