ความหมาย

• 
  

  [แขฺละ] น. ลายเกลียวเส้นลวดเล็ก ๆ ส่วนมากนิยมทำไว้ตรงโคนกระเปาะที่ฝังหัวแหวนแบบโบราณชนิดเม้มหรือล้มขอบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แขวก - [แขฺวก] น. ชื่อนกยางขนาดกลางชนิด Nycticorax nycticorax {Linn.} ในวงศ์ Ardeidae หัวค่อนข้างโต คอสั้น ท้ายทอยมีขนหงอนคล้ายผมเปีย ๒-๓ เส้น ขนลำตัวด้านบนสีเขียวอมเทา ขนลำตัวด้านล่างสีขาว ขาสั้นกว่านกยางชนิดอื่น อยู่เป็นฝูง หากินในเวลากลางคืน กินปลาและสัตว์ขนาดเล็ก.

• แขวง - [แขฺวง] น. เขต, แดน, ส่วน, ฝ่าย, อาณาบริเวณที่กำหนดไว้ เพื่อสะดวกในการปฏิบัติราชการอย่างใดอย่างหนึ่ง.

• แขวน ๑ - [แขฺวน] ก. เกี่ยวห้อยอยู่. แขวนคอ ก. เอาเชือกหรือผ้าเป็นต้นผูกคอห้อยไว้บนที่สูง เช่นบนต้นไม้ ไม่ให้เท้าถึงพื้นเพื่อให้ตาย เป็นการประหารชีวิตนักโทษแบบหนึ่งของชาวตะวันตกบางประเทศ. แขวนนวม {สำ } ก. เลิกชกมวย, โดยปริยายหมายถึง เลิก, หยุด.

• แขวน ๒ - [แขฺวน] น. ตัวไม้โครงหลังคา เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวระหว่างเต้ากับจันทันระเบียง, ค้างคาว หรือ โตงเตง ก็เรียก.

• แขวนลอย - {เคมี} น. ภาวะที่อนุภาคซึ่งมีขนาดจำกัดแผ่กระจายอยู่ในของไหลหรือของแข็งโดยไม่ละลายหรือสลายตัวรวมเป็นเนื้อเดียวกับของไหลหรือของแข็งนั้น, สารที่อยู่ในภาวะเช่นนี้เรียกว่า สารแขวนลอย เช่น ฝุ่นในอากาศ หยดนํ้าเล็ก ๆ ในแก๊ส. {อ. suspension}.