กลับ
คำว่า
แคว้ง
ความหมาย
[แคฺว้ง] {กลอน} ก. เคว้ง, คว้าง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แคว้น
- [แคฺว้น] น. ดินแดนอันเป็นถิ่นที่อยู่ของมนุษย์: เดิมหมายถึงประเทศ เช่น แคว้นมคธ แคว้นโกศล ในปัจจุบันหมายถึงเขตปกครองที่เป็นส่วนย่อยของประเทศ ใหญ่กว่าจังหวัด, รัฐ, เช่น แคว้นสิบสองจุไทย.
แคะ ๑
- น. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ ว่าภาษาแคะ.
แคะ ๒
- ก. ใช้เล็บหรือสิ่งมีปลายแหลมเป็นต้นทำให้สิ่งที่ติดอยู่ข้างในหรือในซอกในรูหลุดออกมา. แคะไค้ ก.ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.
แง ๑
- น. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้ว ว่า หน้าแง.
แง่ ๑
- น. ส่วนที่เป็นเหลี่ยมเป็นสันเป็นมุมหรือส่วนที่ยื่นออกมา เช่น แง่หิน แง่โต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า เหลี่ยม, ชั้นเชิง, เช่น ชาวแพแผ่แง่ค้าขายของ {นิ. นรินทร์}, นัย. แง่งอน น. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.