กลับ
คำว่า
แบนโจ
ความหมาย
น. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. {อ. banjo}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แบบ
- น. สิ่งที่กำหนดให้ถือเป็นหลักหรือเป็นแนวดำเนิน, ตัวอย่าง เช่น ลอกแบบ เลียนแบบ: อย่าง เช่น คนแบบนี้: ตำรา เช่น แบบเรียน: รูปลักษณะ เช่น แบบเสื้อ แบบบ้าน: สิ่งที่แกะหรือสลักเป็นต้นให้เป็นรอยลึกลงไป หรือนูนขึ้นมาเพื่อใช้เป็นแม่พิมพ์: ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วใช้มีดเจียนให้เป็นแผ่นกลม ใช้ไม้กลัดกลัดไว้สำหรับรองขนมบางชนิด เช่น ขนมลืมกลืน, ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วตัดให้เป็นรูปต่าง ๆ ใช้รองเย็บกลีบดอกไม้มีดอกบานบุรีเป็นต้น เย็บเป็นดอกไม้ประดิษฐ์. แบบข้อคำถาม น. แบบสอบถาม. แบบฉบับ น. หลักปฏิบัติที่เป็นบรรทัดฐาน, บุคคลหรือสิ่งที่ถือเป็นแบบได้. แบบบาง ว. อ้อนแอ้น, เอวบางร่างน้อย: ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน เช่น กลอนประตูดูแบบบาง. แบบแปลน น.แผนผัง. แบบแผน น. ขนบธรรมเนียมที่กำหนดใช้หรือที่เคยประพฤติปฏิบัติสืบต่อกันมา. แบบฝึกหัด น. แบบตัวอย่างปัญหาหรือคำสั่งที่ตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนฝึกตอบเป็นต้น.แบบพิธี น. ขั้นตอน วิธีปฏิบัติ เครื่องใช้ เป็นต้น สำหรับประกอบพิธีการต่าง ๆ. แบบพิมพ์ น. กระดาษพิมพ์ที่เป็นแบบสำหรับกรอกข้อความ หรือทำเครื่องหมายตามที่กำหนดหรือที่ต้องการ เช่น แบบพิมพ์คำร้อง. แบบสอบถาม น. แบบรายการคำถามที่ให้บุคคลต่าง ๆ กรอกคำตอบเพื่อใช้เป็นข้อมูลสำหรับหาข้อสรุปความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่เป็นต้น,แบบข้อคำถาม ก็ว่า. แบบอย่าง น. ตัวอย่างที่จะอ้างเป็นบรรทัดฐานได้.
แบ็บ
- ว. อาการที่นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกำลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น ในคำว่า นอนแบ็บ.
แบหลา
- [แบหฺลา] {ปาก} ว. อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคำว่า นอนแบหลา เช่น อันข้าวเหนียวกินดีแต่ขี้เกียจ ลงนอนเหยียดแบหลาไม่ว่าขาน {นิ. พระปฐม}. {กลอน} ก. ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวันให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป {อิเหนา}.
แบะ
- ก. แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทำให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. ว. อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัวแบะ: มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ. แบะแฉะ ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า. แบะท่า ก. ทำท่าเปิดโอกาสให้, แสดงท่าทางให้รู้, เช่น เจ้าของที่ดินแบะท่าว่าถ้าเพิ่มราคาให้อีกเล็กน้อยก็จะขาย. แบะปาก ก. แสยะปากทำอาการรังเกียจเป็นต้น. แบะอก ก. เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ. ว. เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุม ว่า ใส่เสื้อแบะอก.
แป
- น. ส่วนหนึ่งของโครงสร้างหลังคา วางอยู่บนโครงสร้างอื่น ๆ ได้แก่ จันทัน ปลายเต้าเสาตุ๊กตา ปลายขื่อ และปลายขื่อประธาน ทำหน้าที่รับกลอนหรือรับเครื่องมุงโดยตรง. ว. เรียกด้านเรือนตามยาว ว่า ด้านแป: เรียกมือที่พิการ นิ้วกำเข้าไม่ได้ ว่า มือแป, เรียกตีนที่พิการนิ้วงอเข้าไม่ได้ ต้องเดินตะแคง ๆ ว่า ตีนแป: ย่อย, แบน, ในคำว่า เงินแป คือ เงินเหรียญที่เป็นเงินย่อย. {แป ไทขาวว่า ย่อย, แตกออก}. {ดู เงินแป ที่ เงิน}. แปงวง [แป-งวง] น. แปซึ่งยื่นออกมารับงวงไอยราของลำยอง. แปปลายเต้า น. แปซึ่งอยู่ที่ปลายเต้า มีหน้าตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส. แปลาน น. แปซึ่งอยู่เหนือแปงวงขึ้นไปหรืออยู่ระหว่างแปหัวเสาจนถึงอกไก่ มีหน้าตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหรือสี่เหลี่ยมจัตุรัสขึ้นอยู่กับระบบของโครงสร้างหลังคา. แปวง น. แปที่วางอยู่บนจันทันกันสาดหรือจันทันระเบียงของเรือนไทย โบสถ์ วิหารหรือวางอยู่บนจันทันสำหรับอาคารที่มีหลังคาทรงปั้นหยา. แปหัวเสา น. แปซึ่งพาดบนหัวเสาประธาน มักมีรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส. แปหาญ น. แปที่รับนาคสะดุ้งที่โบสถ์ วิหาร หรือปราสาท. แปเหลี่ยม น. แปซึ่งอยู่ระหว่างอกไก่กับแปงวง หรือระหว่างแปงวงกับแปหัวเสา มีหน้าตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส.