ความหมาย

• 
  

  ก. เปื้อน, กลั้ว, ระคน, มักพูดเข้าคู่กับคำ ปน เป็นแปมปน หรือ ปนแปม.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แปร - [แปฺร] ก. เปลี่ยนกลายไปจากลักษณะหรือภาวะเดิม. แปรขบวน [-ขะบวน] ก. กระจายแถวเพื่อเปลี่ยนเป็นรูปลักษณะต่าง ๆ. แปรไข้ น. วิธีรักษาโดยวางยาตามแบบแพทย์แผนโบราณ เพื่อบรรเทาโรคหนักให้เบาลง. แปรญัตติ ก. แก้ถ้อยคำหรือเนื้อความในร่างกฎหมายที่สภารับหลักการแล้ว. แปรธาตุ ก. ทำให้ธาตุหนึ่งกลายเป็นอีกธาตุหนึ่ง. น. แปรรูป,แจงรูป. แปรปรวน [-ปฺรวน] ก. เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่ที่เป็นปรกติ เช่น อากาศแปรปรวน, รวนเร เช่น ใจแปรปรวน, ปรวนแปร ก็ว่า. แปรปากหลากคำ ก. พูดกลับกลอกไม่ยั่งยืนคำ. แปรผัน ก. เปลี่ยนแปลงไป, กลับกลายไป, ผันแปรก็ว่า: {คณิต} เพิ่มขึ้นหรือลดลงโดยสัดส่วนที่เท่า ๆ กันมี ๒ กรณี คือ แปรผันโดยตรง และ แปรผันแบบผกผัน.แปรผันโดยตรง {คณิต} ก. ลักษณะที่จำนวนที่ ๑ เพิ่มขึ้นหรือลดลงจากเดิมกี่เท่าก็ตาม เป็นเหตุให้จำนวนที่ ๒ เพิ่มขึ้นหรือลดลงจากเดิมโดยสัดส่วนเท่า ๆ กัน. แปรผันแบบผกผัน {คณิต} ก. ลักษณะที่จำนวนที่ ๑ เพิ่มขึ้นจากเดิมกี่เท่าก็ตาม เป็นเหตุให้จำนวนที่ ๒ ลดลงจากเดิมโดยสัดส่วนเท่า ๆ กัน หรือเมื่อจำนวนที่ ๑ ลดลงจากเดิมกี่เท่าก็ตาม เป็นเหตุให้จำนวนที่ ๒ เพิ่มขึ้นจากเดิมโดยสัดส่วนเท่า ๆ กัน. แปรพระราชฐาน [-พฺระราดชะถาน] {ราชา} ก. เปลี่ยนสถานที่ประทับไปอยู่ที่อื่นเป็นการชั่วคราว ใช้แก่พระมหากษัตริย์.แปรพักตร์ ก. เอาใจออกหาก, ไม่ซื่อตรง. แปรรูป น. วิธีเอาเถ้าถ่านและกระดูกศพที่เผาเสร็จแล้วบนกองฟอนมาเรียงลำดับเป็นอย่างรูปคน ให้หัวอยู่ทางทิศตะวันตกแล้วหันกลับมาทางทิศตะวันออก, แจงรูป หรือ แปรธาตุ ก็ว่า:เรียกไม้ซุงที่เลื่อยเปิดปีกแล้วทำเป็นแผ่นกระดานเป็นต้นว่า ไม้แปรรูป. {กฎ} ก. กระทำ อย่างใดอย่างหนึ่งแก่ไม้ให้เปลี่ยนรูป ขนาด หรือสภาพ ไปจากเดิม เช่น เลื่อยผ่า ถาก เผา. แปรรูปรัฐวิสาหกิจ {กฎ: ปาก} ก. นำทุนบางส่วนหรือทั้งหมดของรัฐวิสาหกิจมาเปลี่ยนสภาพเป็นหุ้นในรูปแบบของบริษัท. แปรอักษร ก.ทำให้มีตัวอักษรหรือภาพปรากฏขึ้น โดยใช้คนจำนวนมากที่อยู่บนอัฒจันทร์ ยกกระดาษ ผ้า หรือวัสดุอื่น ๆ ขึ้นมาพร้อม ๆ กัน ให้เห็นเป็นตัวหนังสือหรือภาพ {มักใช้ประกอบในการเชียร์กีฬา การแสดงกลางแจ้ง หรือกิจกรรมสำคัญ ๆ}.

• แปร๋, แปร๋แปร้น - [แปฺร๋, -แปฺร้น] ว. เสียงดังแหลมอย่างเสียงช้างร้องเมื่อโกรธหรือตกใจ, แปร้นแปร๋ ก็ว่า.

• แปรก, แปรกบัง - [ปะแหฺรก, ปะแหฺรก-] น. ไม้ยาวสำหรับประกับหัวเพลาทั้ง ๒ ข้างของเกวียนหรือราชรถ กันไม่ให้ลูกล้อเลื่อนหลุด โดยมีไม้ขวางทางหรือแปรกขวางทางยึดหัวท้ายทั้ง ๒ ด้าน.แปรกขวางทาง น. ไม้ขวางทางที่ยึดหัวท้ายทั้ง ๒ ด้านของแปรกบัง.

• แปรง - [แปฺรง] น. สิ่งของอย่างหนึ่งทำด้วยขนสัตว์ ลวด ฯลฯ สำหรับใช้ปัด หวี สีฟัน หรือขัดถูสิ่งของอื่น ๆ, ลักษณนามว่า อัน: ขนเส้นแข็งที่ขึ้นบนคอหมูเป็นแถว ๆ. ก. ปัด เช็ด หรือถูด้วยแปรง.

• แปร่ง - [แปฺร่ง] ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท. แปร่งหู ว. ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยตกลงกันไว้, มีเสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.