ความหมาย

• 
  

  {โบ: กลอน} น. เรียกพระพรหม ว่า ขุนแผน เช่น ขุนแผนแรกเอาดินดูที {แช่งนํ้า}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แผนก - [ผะแหฺนก] น. ส่วนย่อย: พวก, หมู่: ส่วนราชการที่รองมาจากกอง เช่น แผนกสารบรรณ แผนกคลัง.

• แผล - [แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล: รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล. แผลเก่า {สำ} น. ความเจ็บชํ้าที่ฝังใจอยู่ไม่รู้ลืม. แผลเป็น น. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่. แผลริมแข็ง น. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ. แผลริมอ่อน น. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคชนิด Haemophilus ducreyi จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อน แล้วแตกเป็นแผล ลักษณะขอบแผลอ่อนคล้ายแผลเปื่อยเลือดออกง่าย เจ็บ และบางครั้งต่อมนํ้าเหลืองบริเวณขาหนีบจะบวมโต

• แผลง - [แผฺลง] ก. แปลงสิ่งเดิมให้เพี้ยนแปลกไป เช่น แผลงสระ แผลงพยัญชนะ. ว. ที่แตกต่างไปจากปรกติ เช่น เล่นแผลง คำแผลง. แผลงฤทธิ์,แผลงฤทธิ์แผลงเดช {ปาก} ก. อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจ, ออกฤทธิ์ ก็ว่า. แผลงศร ก. ยิงลูกธนูออกไปด้วยแรงแห่งฤทธิ์.

• แผล็บ ๑ - [แผฺล็บ] น. ชั่วเวลานิดเดียว เช่น โผล่แผล็บทำแผล็บเดียวเสร็จ, แพล็บ ก็ว่า, ลักษณนามใช้เรียกชั่วเวลานิดเดียว เช่น เด็กคนนี้ขี้เกียจจริง ๆ ทำงานแผล็บ ๒ แผล็บ ก็เลิกเสียแล้ว.

• แผล็บ ๒ - [แผฺล็บ] ว. เป็นเงา, ใช้แก่คำมัน ในคำว่ามันแผล็บ.