ความหมาย

• 
  

  [แผฺล็ว] ว. อย่างรวดเร็ว {มักใช้แก่กริยากระโดดหรือกระโจน} เช่น กระโดดแผล็วลงหน้าต่างไป กระโจนแผล็วขึ้นไปเกาะบนต้นไม้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แผละ ๑ - [แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น: แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ

• แผละ ๒ - [แผฺละ] น. ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์ ใช้บรรเลงประกอบท่าโบยบินของสัตว์ปีก เช่น ครุฑ.

• แผ้ว ๑ - ก. ทำให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด. ว. สะอาด,หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผ่อง เป็น ผ่องแผ้ว. แผ้วพาน ก. รบกวน เช่น ภัยอันตรายอย่าได้แผ้วพาน.

• แผ้ว ๒ - น. เสือปลาขนาดใหญ่. {ดู เสือปลา ที่ เสือ ๑}.

• แผ่ว, แผ่ว ๆ - ว. เบา ๆ เช่น เสียงแผ่ว คือเสียงเบาเกือบไม่ได้ยิน หายใจแผ่ว คือหายใจเบาจนเกือบไม่รู้สึกว่าหายใจ วาดแผ่ว ๆ คือ วาดเบา ๆ พอให้เห็น ปัดแผ่ว ๆ คือปัดเบา ๆ พอให้หมดฝุ่นละออง.