กลับ
คำว่า
แว้ด
ความหมาย
ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น ตวาดแว้ด. {ปาก} ก. ขึ้นเสียงเช่น พูดด้วยดี ๆ กลับมาแว้ดใส่อีก.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แวดวง
- {ปาก} น. วงการ, กลุ่มที่สังกัดอยู่, เช่น ในแวดวงนักการเมือง ในแวดวงนักธุรกิจ.
แวตร
- [แวด] น. ไม้ถือที่ทำด้วยหวาย. {ส. เวตฺร: ป. เวตฺต}.
แวน
- {โบ} ก. อยู่เวร, ประจำเวร.
แว่น ๑
- น. สิ่งที่เป็นแผ่นเป็นวงหรือเป็นดวง เช่น หั่นมะเขือเทศให้เป็นแว่น, ใช้แก่สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น อาจจะมีคำอื่นมาขยาย และเรียกชื่อตามหน้าที่ตามความหมาย หรือตามลักษณะของสิ่งนั้น ๆ เช่น แว่นแคว้น แว่นส่องหน้า: {ถิ่น–อีสาน} กระจก: เครื่องโรยขนมจีนเป็นแผ่นกลม ทำด้วยทองเหลืองหรือทองแดงเป็นต้นที่เจาะรูทั่วแผ่น เย็บติดไว้ตรงกลางผ้าสี่เหลี่ยมซึ่งเจาะรูให้พอเหมาะกับแผ่นทองเหลืองหรือทองแดงนั้น, หน้าแว่น ก็เรียก: ลักษณนามเรียกสิ่งกลม ๆ ที่ตัดออกตามขวางเป็นชิ้นบาง ๆ เช่น บอระเพ็ด ๗ แว่น มันเทศ ๕ แว่น: โดยปริยายหมายถึงหนังสือคู่มือ เช่น แว่นไวยากรณ์ แว่นอังกฤษ. แว่นแก้ว น. แผ่นแก้วกระจกใช้ส่องขยายให้เห็นชัด. แว่นขยาย น. เลนส์นูนที่มีระยะโฟกัสสั้น ใช้สำหรับส่องดูให้เห็นเป็นภาพขยาย. แว่นแคว้น น. แผ่นดินซึ่งมีขอบเขตเป็นปริมณฑล เช่น แว่นแคว้นตะนาวศรี ฝ่ายเขาเล่าก็สามพารา เป็นใหญ่ในชวาแว่นแคว้น {อิเหนา}. แว่นตา น. สิ่งที่ทำด้วยแก้วหรือวัสดุใส เป็นเครื่องสวมตาเพื่อช่วยให้แลเห็นชัดขึ้นเป็นต้น. แว่นฟ้า น. กระจก, เรียกพระแท่นที่ประดับกระจก ว่า พระแท่นแว่นฟ้า: เรียกพานย่อมุมไม้สิบสอง ๒ ลูก ลูกล่างใหญ่ เตี้ย ลูกบนเล็กทรงสูง ทำด้วยทองคำจำหลักลายประดับอัญมณี ที่ประดับมุกหรือกระจกก็มีมีทวยเป็นรูปนาครับ ๔ มุม ของลูกบน สำหรับใช้ตามวัดเขียนลายปิดทองรดน้ำ ว่า พานแว่นฟ้า. แว่นเวียนเทียน น. แว่นสำหรับใช้ติดเทียนทำขวัญ ทำด้วยเงินทอง หรือทองเหลือง รูปแบน ๆ มีปลายแหลมเหมือนใบโพสำหรับติดเทียน มีด้ามถือ.แว่นส่องหน้า น. สิ่งที่ทำด้วยโลหะขัดจนเป็นเงา ใช้ส่องหน้าในสมัยก่อนที่จะมีกระจกเงา.
แว่น ๒
- น. {๑} ชื่อเฟินชนิด Marsilea crenata Presl ในวงศ์ Marsileaceae มีใบกลม ๔ ใบเรียงเป็นวง ทุกส่วนกินได้ เรียกว่า ผักแว่น. {๒} {ถิ่น–ปักษ์ใต้, ตราด} ต้นบัวบก. [ดู บัวบก {๑}].