[สะแหฺลง] ว. ไม่ถูกกับโรค เช่น แสลงโรค, ขัดเช่น แสลงหู แสลงตา. แสลงใจ ๑ ก. อาการที่รู้สึกกระทบกระเทือนใจเหมือนถูกของมีคมบาดหัวใจ เช่น พอเห็นคนรักเก่าเดินไปกับหญิงคนใหม่ ก็รู้สึกแสลงใจ.