ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. โพรงไม้, รูที่อยู่ตามลำต้นไม้. ว. เรียกผึ้งที่ทำรังในโพรงไม้ ว่า ผึ้งโก๋น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โกน ๑ - น. ลูก. {ข. กูน}.

• โกน ๒ - ก. ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด. น. ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น ๑๔ คํ่า หรือแรม ๑๔ คํ่า ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม ๑๓ คํ่า เรียกว่า วันโกน, คู่กับวันพระ: {ปาก} ชื่อวันก่อนวันพระวัหนึ่ง ได้แก่วันขึ้น ๗ คํ่า ขึ้น ๑๔ คํ่า แรม ๗ คํ่า และแรม ๑๔ คํ่า ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม ๑๓ คํ่า เรียกว่า วันโกน.

• โก่นสร้าง - {โบ} ก. ขุดโค่นต้นไม้ตอไม้และแผ้วถางเพื่อปลูกสร้าง, ก่นสร้าง ก็ว่า.

• โกปินำ - {โบ: กลอน} น. ผ้าปิดของลับ เช่น แล้วเกี่ยวรัดโกปินำ {รามเกียรติ์ ร. ๑}. {ป. โกปิน}.

• โกมล ๑ - ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก- มลกามแกล้งผจง {สมุทรโฆษ}. {ป., ส.}.