ความหมาย

• 
  

  [ขะโหฺยง] น. พวก, หมู่, ฝูง. ว. หมดด้วยกัน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โขย่ง - [ขะโหฺย่ง] ก. กระโหย่ง, ทำให้สูงขึ้น.

• โขยด - [ขะโหฺยด] ว. วิ่งอย่างกระโดด เช่น ทั้งพระยากาสรตัวกล้าก็ลับเขาโขยดโลดลองเชิง {ม. ร่ายยาว กุมาร}.

• โขยม - [ขะโหฺยม] {โบ} น. ขยม, ข้า, บ่าว, เช่น ไว้โขยมวัดสามครัว {พงศ. โยนก}. {ข. ขฺญุํ}.

• โขลก, โขลก ๆ - [โขฺลก] ก. ตำให้เข้ากัน หรือให้เหนียว หรือให้แหลก. ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เสียงไอโขลก ๆ.

• โขลง ๑ - [โขฺลง] น. ฝูง {ใช้เฉพาะช้าง}.