น. วัว {มักใช้เป็นทางการ} เช่น สั่งซื้อแม่โคพันธุ์ใหม่จากต่างประเทศ. {ป., ส.}. โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน{สำ} น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว. โคเถลิง ๑[-ถะเหฺลิง] น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. {พจน. ๒๔๙๓}.โคนมน. แม่วัวที่เลี้ยงไว้สำหรับรีดนม. โคบาล [-บาน] น.คนเลี้ยงวัว. {ป., ส. โคปาล}. โคบุตร [-บุด] น.ชื่อช้างหมู่ ๑ ในอัฏฐคช ตระกูลวิษณุพงศ์ มีสีผิวเหลืองหางเหมือนหางโค งางอน เวลาร้องมีเสียงเหมือนเสียงโคป่า เช่น ลางคือโคบุตรพรายพรรณ ลางสารสำ คัญ คือสีหชงฆาควร {สมุทรโฆษ}. โคเพลาะ [-เพฺลาะ] น.วัวโทนเที่ยวไปโดดเดี่ยว. โคไพร ดู กูปรี. โคมัย น.ขี้วัว. {ป., ส. โค + มย}. โคมูตร [-มูด] น. เครื่องหมายสุดเรื่องในหนังสือรุ่นเก่า มีรูปดังนี้ ๛: ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฆา มี ๕ ดวง, ดาววานร ดาวงอนไถ ดาวงูผู้ดาวมฆะ หรือ ดาวมาฆะ ก็เรียก. โครส [-รด] น. สิ่งที่ได้จากนมโค {มี ๕ อย่าง คือ นมสด นมส้ม เนยใส เนยข้นเปรียง เรียก ปัญจโครส หรือ เบญจโครส}. {ป., ส.}.โคโรค น. ปรวดเป็นก้อนอยู่ในหนังโค ใช้เป็นเครื่องยา. {ส. โคโรจน}. โคศัพท์ น. วิธีฝึกหัดหารเลขโบราณ.