ว. เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้. โง่แกมหยิ่ง {สำ} ว. โง่แล้วยังอวดฉลาด, อวดดีทั้ง ๆ ที่โง่. โง่เง่า ว. โง่มาก. โง่เง่าเต่าตุ่น {สำ} ว. โง่ที่สุด เช่น เพราะโง่เง่าเต่าตุ่นพ่อคุณเอ๋ย ผู้ใดเลยจะประสงค์จำนงหมาย {นิ. ทวาราวดี}. โง่แล้วอยากนอนเตียง {สำ} ว. โง่แล้วไม่เจียมตัวว่าโง่ ไปทำสิ่งที่ตนไม่รู้ไม่เข้าใจ.