{กลอน} ว. อ้อนแอ้น, แบบบาง, เช่น โนเนหนุ่มเหน้าบัวบาน {เสือโค: สุธน}, เห็นเนื้อเรื่อโรงราง ห่มสองบ่าอ่าโนเน {กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก}. {ไทใหญ่}.