กลับ
คำว่า
โบ้, โบ๋
ความหมาย
ว. เป็นรูลึกเข้าไป เช่น แผลลึกเป็นรูโบ้ สะดือโบ๋ตาโบ๋.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
โบ๊เบ๊
- ว. มีเสียงเอ็ดอึงจนฟังไม่ได้ศัพท์.
โบ๋เบ๋
- ว. หมดเกลี้ยง.
โบก ๑
- ก. พัด, ทำให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง. โบกมือ ก. ชูมือขึ้นแล้วกวักมือทำสัญญาณเรียก, ชูมือขึ้นแล้วส่ายมือไปมาทำสัญญาณทักทาย ลา หรือปฏิเสธเป็นต้น. โบกโบย ก. โบกไปมา เช่น ธงโบกโบย, เคลื่อนไปมา, พัดโชย เช่น ลมโบกโบยมาหนาวใจ {เพลงพระราชนิพนธ์ ใกล้รุ่ง}.
โบก ๒
- ก. ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน, โบราณใช้ว่า บวก.
โบกขร-
- [โบกขะระ-] น. ใบบัว. {ป. โปกฺขร}. โบกขรพรรษ [-พัด] น. ฝนดุจนํ้าตกลงบนใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนนํ้าตกลงบนใบบัว. {ป. โปกฺขร ว่าใบบัว + ส. วรฺษ ว่า ฝน}.