ความหมาย

• 
  

  ดู โยธ-, โยธา ๑.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โยน ๑ - ก. ซัดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งพ้นไปจากตัวโดยวิธีหงายมือ เช่น โยนสตางค์ โยนของ, เคลื่อนไหวหรือทำให้เคลื่อนไหวอย่างแรงจากที่เดิม เช่น คลื่นซัดจนเรือโยน คลื่นโยนเรือ, ไหวอย่างแรง แต่ไม่เคลื่อนจากที่เดิม เช่น ลมพัดกิ่งไม้โยนไปโยนมา หอบจนตัวโยน: เหวี่ยงเป็นวงกว้าง เช่น โยนค้อนตีเหล็ก, ปัดให้พ้นตัวไป เช่น โยนบาป โยนเรื่อง. โยนกลอง ก. ปัดภาระหรือความรับผิดชอบไปให้คนอื่น. โยนกลอน ก. ขึ้นต้นกลอนแล้วโยนให้คนอื่นแต่งต่อ. โยนยาว น. จังหวะร้องเพลงขณะพายเรือจังหวะช้า. โยนหลุม น. ชื่อการเล่นพนันชนิดหนึ่งใช้สตางค์หรือสิ่งอื่นโยนให้ลงหลุม. โยนห่วง น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่งใช้ห่วงโยนลงไปคล้องหลักที่ปักอยู่บนแป้น. โยนหัวโยนก้อย ก. โยนสตางค์หรือสิ่งอื่นขึ้นไปแล้วทายว่าตกลงมาจะหงายด้านหัวหรือก้อย.

• โยน ๒ - น. เรียกขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดหรือถาก ว่า ขวานโยน, ปุลู หรือ ปูลู ก็เรียก.

• โยน ๓, โยนก - น. ชื่อชนชาติกรีก ซึ่งชาวอินเดียเรียกเพี้ยนมาจากคำ Ionia: ชื่อเรียกชาวไทยทางล้านนา, ยวน หรือ เยาวนะ ก็เรียก. {ป.}.

• โยนิโส - ว. โดยแยบคาย, โดยถ่องแท้: ตั้งแต่ต้น: โดยตลอด. {ป.}. โยนิโสมนสิการ [-มะนะสิกาน] น. การพิจารณาโดยแยบคาย. ก. เข้าใจตั้งแต่ต้น, เข้าใจโดยตลอด. {ป.}.

• โยนี - น. อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิง, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระโยนี {ป., ส. โยนิ ว่า มดลูก: ที่เกิด, ต้นกำเนิด: ปัญญา}.