[โรก, โรคะ-] น. ภาวะที่ร่างกายทำงานได้ไม่เป็นปรกติเนื่องจากเชื้อโรคเป็นต้น. {ป., ส.}. โรคจิต น.โรคทางจิตใจที่มีความปรติของความรู้สึกความคิดอารมณ์ หรือพฤติกรรมอย่างแรงถึงขนาดคุมสติไม่อยู่ เช่น มีอาการหลงผิดประสาทหลอน, วิกลจริตก็เรียก. {อ. psychosis}. โรคจิตเภท น. กลุ่มอาการของโรคทางจิตที่ทำให้ความคิด การรับรู้ อารมณ์ และบุคลิกภาพผิดปรกติ. {อ. schizophrenia}. โรคนิทาน [โรคะ–] น. คัมภีร์แพทย์โบราณว่าด้วยสมุฏฐานแห่งโรค. โรคประจำตัว น. โรคที่มีติดตัวอยู่เป็นประจำ รักษาไม่หายขาด. โรคประสาท น. โรคทางจิตใจที่มีความกังวลเป็นอาการสำคัญ คนไข้อาจมีอาการแสดงออกเป็นความกังวล เช่น กลุ้มใจ หงุดหงิด หรืออาจแสดงออกเป็นอาการทางกาย เช่น ใจสั่น เหงื่อออก เป็นลมกลัวที่สูง. {อ. neurosis}. โรคระบบประสาท น. โรคของสมองและไขสันหลัง มิได้เกี่ยวข้องกับจิตใจ เช่น เนื้องอกในสมอง เส้นเลือดในสมองตีบตันหรือแตก โรคเหล่านี้ก่อให้เกิดภาวะวิกลจริตได้ในบางครั้งบางคราว. โรคศิลปะ [โรกสินละปะ] น. การปฏิบัติเพื่อรักษาโรค. โรคสมอง น. โรคที่ก่อให้เกิดความผิดปรกติใด ๆ แก่สมอง. {อ. cerebropathy}. โรคสะเก็ดเงิน ดู เรื้อนกวาง. โรคันดรกัป น. ระยะเวลาที่เกิดโรคร้ายครั้งใหญ่ เกิดขึ้นเมื่อมนุษย์มีโมหะหนา {ดู อันตรกัป ประกอบ}. โรคา {กลอน} น. โรค. โรคาพยาธิ [โรคาพะยาทิ] น. ความเจ็บไข้. โรคาพาธ น. ความเจ็บไข้.