ความหมาย

• 
  

  ดู โลก, โลก-.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โลเล - ว. ไม่แน่นอน {มักใช้แก่นิสัยใจคอ} เช่น มีจิตใจโลเล, ไม่อยู่กับร่องกับรอย {มักใช้แก่กริยาพูด} เช่น พูดจาโลเล.

• โล้เล้ - {ปาก} ว. ส่งเสียงเอะอะจนฟังไม่ได้ศัพท์ เช่น พ่อค้าส่งเสียงโล้เล้.

• โลโต - น. อูฐ. {จ.}.

• โลโล, โลโล้ - น. ชนชาวเขาพวกหนึ่งอยู่ทางแถบใต้ของประเทศจีน.

• โลก, โลก- - [โลก, โลกะ-, โลกกะ-] น. แผ่นดิน, โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์ เช่น ให้โลกนิยม: ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล เช่น มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก โลกพระอังคาร: {ภูมิ} ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ ๕ ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว ๑๒,๗๕๕ กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว ๑๒,๗๑๑ กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก ๕๑๐,๙๐๓,๔๐๐ ตารางกิโลเมตร. {ป., ส.}. โลกเชษฐ์ [โลกกะ-] น. "ผู้เป็นใหญ่ในโลก" คือ พระพุทธเจ้า. {ส.โลกเชฺยษฺฐ: ป. โลกเชฏฺฐ}. โลกธรรม [โลกกะ-] น. เรื่องของโลก, ธรรมดาของโลก ทางพระพุทธศาสนามี ๘ ประการ คือ ๑. มีลาภ ๒. เสื่อมลาภ ๓. มียศ ๔. เสื่อมยศ ๕. สรรเสริญ ๖. นินทา ๗. สุข ๘. ทุกข์. {ส. โลกธรฺม: ป. โลกธมฺม}. โลกธาดา [โลกกะ-] น. พระผู้สร้างโลก. {ส. โลกธาตฤ}. โลกธาตุ [โลกกะ-] น. แผ่นดิน. {ป., ส.}. โลกนาถ [โลกกะ-] น. ผู้เป็นที่พึ่งของโลก, ทางพระพุทธศาสนาหมายถึง พระพุทธเจ้า. {ป., ส.}. โลกบาล [โลกกะ-] น. หัวหน้าเทวดาในชั้นจาตุมหาราช มีหน้าที่รักษาโลกในทิศทั้ง ๔ เรียกเต็มว่า ท้าวจตุโลกบาลหรือท้าวจัตุโลกบาล คือ ๑. ท้าวธตรฐจอมภูตหรือจอมคนธรรพ์ รักษาโลกด้านทิศบูรพาหรือทิศตะวันออก ๒. ท้าววิรุฬหก จอมเทวดาหรือจอมกุมภัณฑ์ รักษาโลกด้านทิศทักษิณหรือทิศใต้ ๓. ท้าววิรูปักษ์ จอมนาค รักษาโลกด้านทิศประจิมหรือทิศตะวันตก ๔. ท้าวกุเวร จอมยักษ์ รักษาโลกด้านทิศอุดรหรือทิศเหนือ. {ป., ส. โลกปาล}. โลกย์, โลกยะ, โลกัย ว. ของโลก. {ส. โลกฺย}. โลกวัชชะ [โลกะ-] น. โทษทางโลก, อาบัติที่เป็นโทษทางโลก, ข้อเสียหาย ที่ชาวโลกติเตียนว่าไม่เหมาะสมกับสมณะ คือสิ่งที่ภิกษุหรือคนทั่วไปที่ไม่ใช่ภิกษุทำ ก็เป็นความผิดความเสียหายเหมือนกัน เช่น ทำโจรกรรม ฆ่ามนุษย์ ทะเลาะวิวาท. {ป.}. โลกวิทู [โลกะ-] น. "ผู้รู้แจ้งซึ่งโลก" คือ พระพุทธเจ้า. {ป.: ส. โลก + วิทุ}. โลกสถิติ [โลกะ-] น. ความเป็นอยู่ของโลก. {ส.}. โลกอุดร, โลกุตระ [โลกอุดอน, โลกุดตะระ] ว. เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก. {ป., ส. โลก + อุตฺตร}. โลกัตถจริยา [โลกัดถะจะ-] น. ความประพฤติเป็นประโยชน์แก่โลก. {ป. โลก + อตฺถ + จริยา}. โลกันตร์ น. ชื่อนรกขุมหนึ่งเป็นที่ลงโทษที่หนักที่สุดไม่ผุดไม่เกิด. {ป. โลกนฺตร ว่า ระหว่างโลก: ส. ว่า โลกอื่น}. โลกา {กลอน} น. โลก. โลกาธิบดี [-ทิบอดี, -ทิบบอดี] น. ผู้เป็นใหญ่ในโลก. {ป. โลกาธิปติ}. โลกาธิปไตย [-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. การถือโลกเป็นใหญ่. {ป. โลกาธิปเตยฺย}. โลกานุวัตร น. ความประพฤติตามโลก. {ป. โลกานุวตฺต: ส. โลกานุวฤตฺต}. โลกาภิวัตน์ น. การแพร่กระจายไปทั่วโลก: การที่ประชาคมโลกไม่ว่าจะอยู่ ณ จุดใด สามารถรับรู้ สัมพันธ์ หรือรับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วกว้างขวาง ซึ่งเนื่องมาจากการพัฒนาระบบสารสนเทศ เป็นต้น. {ป. โลก + อภิวตฺตน: อ. globalization}. โลกามิส น. เครื่องล่อใจให้ติดอยู่ในโลก ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส. {ป. โลก + อามิส}. โลกายัต น. ชื่อหนึ่งของลัทธิปรัชญาฝ่ายวัตถุนิยมของอินเดีย ถือว่าโลกนี้เกิดจากการรวมตัวกันเองของวัตถุธาตุ ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม ชีพหรือชีวิตเป็นเพียงผลิตผลของวัตถุธาตุที่รวมตัวกันนั้น คนเราเกิดครั้งเดียว ตายแล้วขาดสูญ ไม่มีโลกหน้า จึงควรแสวงหากามสุขเสียแต่วันนี้ พรุ่งนี้เราอาจตาย, ลัทธินี้ทางพระพุทธศาสนาจัดเป็นอุจเฉททิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าตายแล้วสูญ, จารวาก ก็เรียก. {ป.,ส.}. โลกาวินาศ ว. สูญสิ้นความเจริญสวัสดิมงคล ทางโหราศาสตร์ห้ามประกอบการมงคลต่าง ๆ ในวันยาม ฤกษ์ ราศี และดิถีที่เป็นโลกาวินาศ ทั้งนี้ตลอดปีนั้น, ตรงข้ามกับ อธิบดี. โลกิย-,โลกิยะ, โลกีย์ ว. เกี่ยวกับโลก, ทางโลก, ธรรมดาโลก, ของโลก, ตรงข้ามกับ โลกุตระ, เช่น โลกิยธรรม เรื่องโลกิยะ, โดยปริยาย หมายถึงที่เกี่ยวกับกามารมณ์ เช่น เรื่องโลกีย์. {ป.: ส.เลากฺย}. โลกียวัตร น. ความเป็นไปของสามัญชน. {ป. โลกิย + วตฺต}. โลกียวิสัย น. เรื่องโลกีย์, เรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับกามารมณ์, เรื่องของคนที่ยังมีกิเลสอยู่. โลกียสุข น. ความสุขทางโลก, ความสุขทางกามารมณ์, เช่น การดูมหรสพเป็นโลกียสุขอย่างหนึ่ง. โลกุตร-,โลกุตระ [โลกุดตะระ] ว. เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก, เช่น โลกุตรธรรม เรื่องโลกุตระ. โลกุตรธรรม [โลกุดตะระทำ] น. ธรรมที่พ้นวิสัยของโลก มี ๙ คือ มรรค ๔ {คือ โสดาปัตติมรรค สกิทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค} ผล ๔ {คือ โสดาปัตติผล สกิทาคามิผล อนาคามิผล อรหัตผล} และนิพพาน ๑. {ส.: ป. โลก +อุตฺตร + ธมฺม}. โลกุตรภูมิ [โลกุดตะระ-] น. ภูมิที่พ้นจากโลก: ระดับจิตใจของพระอริยบุคคล. โลเกศ น. ผู้เป็นใหญ่ในโลก, จอมโลก. {ส.: ป. โลเกส}.