กลับ
คำว่า
โหม่ง ๒
ความหมาย
[โหฺม่ง] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ฆ้องคู่. ว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
โหมด
- [โหฺมด] น. เรียกผ้าชนิดหนึ่งซึ่งเดิมทำด้วยกระดาษทองตัดเป็นเส้นเหมือนเส้นทอง แล้วทอกับไหม ต่อมาใช้กระดาษเงินกระดาษทองพันเส้นไหมทอกับไหมสี ว่า ผ้าโหมด. โหมดเทศ น. ผ้าโหมดที่ทำมาจากอินเดีย.
โหย
- [โหยฺ] ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ: ครวญถึง, รํ่าร้อง: มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้. โหยหวน ว. ลักษณะของเสียงที่คร่ำครวญด้วยความเสียใจหรือเจ็บปวดเป็นต้น ทำให้รู้สึกวังเวงใจ.โหยหา ก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น. โหยหิว ก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก. โหยไห้ ก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.
โหยกเหยก
- [โหฺยกเหฺยก] ว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, ไม่แน่นอน, {ใช้แก่การพูด}, เช่น พูดจาโหยกเหยก: โยเย, ขี้อ้อน, ร้องไห้งอแง, {ใช้แก่เด็ก} เช่น เด็กคนนี้โยเยโหยกเหยกจริง.
โหยง
- [โหฺยง] ว. อาการที่กระโดดโดยฉับไวด้วยดีใจหรือตกใจ เช่น กระโดดโหยง สะดุ้งโหยง.
โหย่ง ๑
- [โหฺย่ง] ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น โหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น โหย่งฟาง โหย่งผม โหย่งเส้นบะหมี่, กระหย่ง กระโหย่ง หรือ หย่ง ก็ว่า.