{กลอน} อ. คำในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึงพรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา {ขุนช้างขุนแผน}, โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงชํ้าจิต {อิเหนา}. น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า โอ้ เช่น โอ้ปี่ โอ้ร่าย โอ้โลม. โอ้โลม ก. ปลอบโยน, เอาใจ. โอ้โลมปฏิโลม {ปาก} ก. พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.โอ้ว่า ดู โอ้ ๑.