กลับ
คำว่า
ใส
ความหมาย
ว. แจ่มกระจ่าง เช่น ฟ้าใส, ไม่ขุ่น, ไม่มัว, เช่น น้ำใส กระจกใส.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ใส่
- ก. สวม เช่น ใส่เสื้อ ใส่กางเกง, เอาไว้ข้างในภาชนะหรือสถานที่เป็นต้น เช่น กรอกน้ำใส่ขวดนำ นักโทษไปใส่คุก, บรรทุก เช่น เอาสินค้าใส่รถ. ใส่ไข่ {สำ} อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่สีสัน หรือใส่สีใส่สัน ก็ว่า. ใส่ความ ก. พูดหรือเขียนให้ร้ายป้ายสี, กล่าวหาเรื่องร้ายให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย, เช่น เขามีนิสัยไม่ดี ชอบใส่ความคนอื่น. ใส่คะแนนไม่ทัน {ปาก} ว. เร็วมาก, คล่องมาก, {ใช้แก่กริยาพูด}, เช่น เธอพูดเร็วมากจนใส่คะแนนไม่ทัน. ใส่ไคล้ ก. หาความใส่ร้ายผู้อื่นด้วยเล่ห์กล. ใส่จริต ก. แสร้งทำกิริยาท่าทางหรือวาจาให้ดูน่ารักเพื่อเรียกร้องความสนใจเป็นต้น {มักใช้แก่หญิง}. ใส่ใจ ก. ใส่ไว้ในใจ, จดจำ, เช่น จำใส่ใจไว้ให้ดีนะ, เอาใจจดจ่อ เช่น นักเรียนควรใส่ใจในการศึกษาเล่าเรียนให้มาก. ใส่ตะกร้าล้างน้ำ{สำ} ก. ทำให้หมดราคี, ทำให้หมดมลทิน, {ใช้แก่ผู้หญิงที่มีราคีคาว} เช่น หญิงที่มีราคีแล้ว ถึงจะใส่ตะกร้าล้างน้ำก็ไม่หมดราคีคาว. ใส่ถ้อยร้อยความ {สำ} ก. ใส่ความ, พูดหาเหตุหาเรื่อง. ใส่ไฟ ก. เติมเชื้อเพลิง เช่น คอยเอาฟืนใส่ไฟไว้นะ อย่าให้ไฟดับ: จุดไฟเผาศพ: โดยปริยายหมายถึงให้ร้ายผู้อื่นทำให้ได้รับความเสียหาย เช่น เขาใส่ไฟผม อย่าไปเชื่อ. ใส่ยา ก. เอายาโรยหรือทาเป็นต้นที่บาดแผล. ใส่ร้าย, ใส่ร้ายป้ายสี ก. หาความร้ายป้ายผู้อื่นให้ได้รับความเสียหาย เช่น เขาใส่ร้ายฉันว่าขโมยของเพื่อน. ใส่สาแหรกแขวนไว้ {สำ} ก. เลี้ยงดูอย่างพะเน้าพะนอไม่ต้องให้ทำอะไร. ใส่สีสัน, ใส่สีใส่สัน {สำ} ว. อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่ไข่ ก็ว่า. ใส่ไส้ ก. สอดไส้ไว้ข้างใน, เรียกขนมชนิดหนึ่ง มีไส้หน้ากระฉีก ปั้นเป็นก้อนหุ้มด้วยแป้งข้าวเหนียวดำแล้วหยอดด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ และเกลือ ซึ่งกวนสุกแล้ว ห่อด้วยใบตองหรือใส่กระทงนึ่งให้สุก ว่า ขนมใส่ไส้, ขนมสอดไส้ ก็ว่า. ใส่หน้ากาก {สำ} ก. แสดงทีท่าหรือกิริยาอาการที่มิได้เกิดจากนิสัยใจจริง, แสดงกิริยาท่าทีลวงให้เข้าใจผิด, เช่น ต่างคนต่างใส่หน้ากากเข้าหากัน, สวมหน้ากาก ก็ว่า. ใส่หน้ายักษ์ {สำ} ก. ทำหน้าถมึงทึงแสดงอาการเกรี้ยวกราดดุดัน, ตีหน้ายักษ์ ก็ว่า. ใส่หม้อถ่วงน้ำ ก. ใช้เวทมนตร์คาถาเรียกวิญญาณผีใส่หม้อดิน แล้วเอาผ้าขาวปิดปากหม้อ เอาเชือกผูกคอหม้อ เสกคาถาขังวิญญาณไว้ในนั้น แล้วเอาไปถ่วงน้ำเพื่อไม่ให้วิญญาณออกมาอาละวาดอีก.ใส่หม้อลอยน้ำ ก. ขนันศพเด็กทารกแรกเกิดใส่หม้อดิน เอาผ้าขาวปิดปากหม้อพร้อมกับร่ายคาถากำกับ แล้วเอาไปลอยน้ำ.
ให้
- ก. มอบ เช่น ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล, สละ เช่น ให้ชีวิตเป็นทาน, อนุญาต เช่น ฉันให้เขาไปเที่ยว: เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น เช่น แม่บอกให้ลูกไปนอน ขอให้เจริญรุ่งเรือง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ แต่งตัวให้สวย ๆ นะ. {กฎ} น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ให้ โอนทรัพย์สินของตนให้โดยเสน่หาแก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับ และผู้รับยอมรับเอาทรัพย์สินนั้น. ให้การ{กฎ} ก. ให้ถ้อยคำเกี่ยวกับเรื่องที่เป็นมา เช่น จำเลยให้การต่อศาล. ให้จงได้, ให้ได้ ว. คำประกอบท้ายกิริยา แสดงความหมายบอกการกำชับกำชาหรือความตั้งใจแน่นอน เช่น งานคืนสู่เหย้าปีนี้อย่าขาด มาให้จงได้ เขาจะไปให้ได้ ห้ามเท่าไรก็ไม่ฟัง. ให้โดยเสน่หา {กฎ} ก. โอนทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งโดยไม่มีค่าตอบแทน. ให้ท่า ก. พูดหรือแสดงกิริยาให้รู้ว่ายินดีติดต่อด้วยหรือไม่รังเกียจ {ใช้แก่ผู้หญิง}. ให้ท้าย ก. เข้าข้างหรือส่งเสริมทำให้ได้ใจ. ให้น้ำ ก. ให้นักมวยหรือคู่ต่อสู้เป็นต้นหยุดพักเหนื่อยชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เพื่อให้ดื่มน้ำ เช็ดหน้า หรือเช็ดตัวเป็นต้น ก่อนจะลงมือสู้ในยกต่อไป. ให้ร้าย, ให้ร้ายป้ายสี ก. หาความร้ายป้ายผู้อื่นให้ได้รับความเสียหาย, ป้ายสี ใส่ร้าย หรือ ใส่ร้ายป้ายสี ก็ว่า. ให้แรง ก. ทำให้มีกำลังเพิ่มขึ้นเป็นต้น มักใช้กับสิ่งนอกเหนือธรรมชาติตามความเชื่อ เช่น ผีให้แรง เทวดาให้แรง.ให้ศีล ก. อาการที่พระภิกษุบอกศีลให้ผู้ศรัทธาสมาทานรับ เช่น ทุกคนควรสำรวมกิริยาเวลาพระให้ศีล.ให้ศีลให้พร ก. กล่าวแสดงความปรารถนาดีให้เกิดสวัสดิมงคล ความเจริญรุ่งเรืองแก่ผู้รับ เช่น ผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรแก่ลูกหลาน. ให้สัตยาบัน {กฎ} ก. ให้การรับรองสิ่งที่ได้กระทำไปแล้ว. ให้สี ก. กำหนดว่าจะใช้สีใด อย่างไร ในงานจิตรกรรม งานออกแบบตกแต่งต่าง ๆ เป็นต้น. ให้เสียง ก. กระทำเสียงใด ๆ ให้ผู้อื่นรู้ตัวล่วงหน้าก่อนที่จะปรากฏกาย เช่น ฉันตกใจ เธอเข้ามาไม่ให้เสียงเลย. ให้หน้า ก. แสดงท่าทีให้ผู้ที่รู้กันทำตามความประสงค์ด้วยการพยักหน้า ขยิบตา บุ้ยปากเป็นต้น เช่น ชูชกกล่าวหาพระเวสสันดรว่า ให้หน้าให้สองกุมารหนีไปเสียทั้งที่ยกให้ตนแล้ว. ให้หลัง ก. คล้อยหลังไป เช่น พอครูให้หลัง เด็ก ๆ ก็ซนกันใหญ่. ให้หา ก. เรียก, บอกให้ไปหา. ให้หูให้ตา ก. แสดงท่าทีให้ทราบด้วยสีหน้าและสายตาว่าพอใจใคร่สืบความสัมพันธ์ต่อไป {ใช้แก่ผู้หญิง} เช่น กุลสตรีไม่ควรให้หูให้ตาใคร ๆ. ให้อภัย ก. ยกโทษให้, ไม่ถือโทษ.
ใหญ่
- ว. โต เช่น พี่คนใหญ่, คนโต เช่น เขยใหญ่, มีขนาดโตกว่าหรือสำคัญกว่าเป็นต้นเมื่อเปรียบเทียบกัน เช่นข่าวใหญ่ สงครามใหญ่, มีขนาดไม่เล็ก เช่น บ้านหลังใหญ่: รุนแรงมาก, อุตลุด, เช่น ทะเลาะกันใหญ่ ชกกันใหญ่. ใหญ่น้อย ว. บรรดา, ทั้งหลาย, เช่น สัตว์ใหญ่น้อยวิ่งหนีไฟป่า. ใหญ่หลวง ว. รุนแรง, หนัก, เช่นบุญคุณของท่านใหญ่หลวงนัก.
ใหม่
- ว. เพิ่งมี เช่น มาใหม่ รุ่นใหม่, มีอีกนอกจากที่เคยมีอยู่แล้ว เช่น มีเมียใหม่, ซํ้า เช่น พูดใหม่ ทำใหม่ อ่านใหม่, อีกครั้งหนึ่ง เช่น ตื่นมาแล้ว กลับไปนอนใหม่, ยังไม่ได้ใช้ เช่น ของใหม่, ไม่เคยประสบมาก่อน เช่น ความรู้ใหม่ เพลงใหม่, เริ่มแรก เช่น ข้าวใหม่ นักเรียนใหม่: ไม่ใช่เก่า เช่น บ้านสร้างใหม่. ใหม่ถอดด้าม, ใหม่เอี่ยม ว. ใหม่ยังไม่มีใครใช้, ใหม่จริง ๆ.
ไก่
- น. ชื่อสัตว์ปีกจำพวกนก มีหลายวงศ์ บินได้ในระยะสั้นหากินตามพื้นดิน ตกไข่ก่อนแล้วจึงฟักออกเป็นตัว ตัวผู้หงอนใหญ่และเดือยยาว ตัวเมียหงอนเล็กไม่มีเดือย เช่น ไก่ป่า ไก่ต๊อก ไก่ฟ้า: {สแลง} ผู้หญิงหากิน: ผู้หญิงที่ถูกล่อลวงมาเพื่อล่วงละเมิดทางเพศ. ไก่กระทง น. เรียกไก่อ่อนอายุประมาณ ๓ เดือน. ไก่กอและ {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยไก่ที่ถอดกระดูก ชุบเครื่องปรุงรส ปิ้งให้สุก. ไก่แก่แม่ปลาช่อน {สำ} น. หญิงค่อนข้างมีอายุที่มีมารยาและเล่ห์เหลี่ยมมาก และมีกิริยาจัดจ้าน, เดิมพูดว่า กระต่ายแก่แม่ปลาช่อน. ไก่แก้ว น. ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง เช่น ไก่แก้วขันไจ้ไจ้ {ลอ}. ไก่เขี่ย ว. หวัด, ยุ่งจนเกือบอ่านไม่ออก, {มักใช้แก่ลายมือ}. ไก่ชน น. ชื่อไก่ชนิด Gallus gallus {Linn.} เป็นไก่อูพันธุ์ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ซึ่งเลี้ยงไว้ชนกัน. {ดู อู}. ไก่ต่อ น. ไก่ตัวเมียที่เลี้ยงไว้เพื่อนำไปต่อไก่ป่า. ไก่ตาฟาง {สำ} น. ผู้หญิงหากินที่มีอายุมาก ยืนหาลูกค้าตามมุมมืด: ผู้ชายที่ถูกผู้หญิงหากินหลอก. ไก่เตี้ย ๑ ดู แจ้. ไก่เถื่อน น. ไก่ป่า. ไก่นา ๑ {ปาก} น. คนที่มีความคิดไม่ทันสมัย. ไก่บ้าน น. ชื่อไก่ชนิดGallus gallus {Linn.} ในวงศ์ Phasianidae เป็นไก่ที่มีสายพันธุ์มาจากไก่ป่า แตกต่างจากไก่ป่าที่ขนลำตัวมีสีต่าง ๆ กัน เช่น สีดำขาว น้ำตาลอมแดง มีแข้งสีแตกต่างกัน เช่น สีเหลือง ขาว โดยที่ไก่ป่ามีสีเทาเข้ม เนื่องจากการคัดและผสมพันธุ์ทำให้มีสายพันธุ์แตกต่างกันมาก เลี้ยงไว้เพื่อเป็นอาหาร. ไก่บินไม่ตกดิน {สำ} น. บริเวณที่มีอาคารบ้านเรือนหนาแน่นแออัด. ไก่ป่า น. ชื่อไก่ชนิด Gallus gallus {Linn.} ในวงศ์ Phasianidae ตัวผู้สีเข้มสดใสและหลากสีกว่าตัวเมีย เช่น สีเขียว ดำแดง ตัวเมียสีน้ำตาลอมเหลือง ทั้งตัวผู้และตัวเมียขาสีเทาเข้ม โคนหางสีขาว อาศัยในป่าโปร่ง เช่น ป่าไผ่ ในประเทศไทยมี ๒ ชนิดย่อย คือ ไก่ป่าติ่งหูขาว [G. g. gallus {Linn.}] และไก่ป่าติ่งหูแดง [G. g. spadiceus {Bonaterre}] ไก่ชนิดนี้เป็นต้นตระกูลของไก่บ้าน. ไก่รองบ่อน {สำ} น. ผู้ที่อยู่ในฐานะตัวสำรอง ซึ่งจะเรียกมาใช้เมื่อไรก็ได้. ไก่รุ่นกระทง น. เรียกไก่ตัวผู้ที่เพิ่งสอนขัน. ไก่สามอย่าง น. เครื่องกินแกล้มเหล้า มีกุ้งแห้ง ถั่วลิสง และตะไคร้ เป็นหลัก อาจเพิ่ม ขิง หัวหอม หรือพริกขี้หนู เข้าด้วยก็ได้. ไก่หลง {สำ} น. ผู้หญิงที่รู้ไม่เท่าทันโลก พลัดมาอยู่ในที่ที่ถูกผู้ชายล่อลวงไปได้. ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ {สำ} ว. ต่างฝ่ายต่างรู้ความลับของกันและกัน. ไก่โห่ {ปาก} น. เวลารุ่งสาง, ก่อนเวลา, เช่นพูดว่า มาตั้งแต่ไก่โห่. ไก่อ่อน, ไก่อ่อนสอนขัน {สำ} น. ผู้มีประสบการณ์น้อยยังไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน.