น. ส่วนที่แยกออกจากต้น, แขนง: ใช้เรียกส่วนย่อยที่แยกออกไปจากส่วนใหญ่ แต่ยังขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ เช่น กิ่งอำเภอ กิ่งสถานีตำรวจ: ลักษณนามเรียกงาช้างว่า กิ่ง: ชื่อเรือชนิดหนึ่งในกระบวนพยุหยาตรา. กิ่งก้อย {สำ} ว. เล็ก เช่น หัวเท่ากิ่งก้อย คือ หัวเล็กนิดเดียว. น. นิ้วเล็ก เช่น จะชนะไม่เท่ากิ่งก้อย {สังข์ทอง}. กิ่งทองใบหยก {สำ} ว. เหมาะสมกัน {ใช้แก่หญิงกับชายที่จะแต่งงานกัน}. กิ่งอำเภอ น. ท้องที่ที่มีความจำเป็นในการปกครอง แยกมาจากอำเภอที่มีเขตท้องที่กว้างขวางแต่จำนวนประชากรไม่มาก หรือที่ที่มีชุมชนมากแต่ท้องที่ไม่กว้างขวางพอที่จะตั้งขึ้นเป็นอำเภอ มีปลัดอำเภอผู้เป็นหัวหน้าประจำ กิ่งอำเภอเป็นหัวหน้าปกครอง.