[ไคฺล] น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, {ปาก} ขี้ไคล, ราชาศัพท์ว่า พระเมโท: ตะไคร่น้ำ เช่น ปูกินไคล.