[ไปฺล่] ว. ผาย, แบะ, เช่น ชามปากไปล่, แปล้, เลยไป, เช่น ผมไปล่. ไปล่ปลิว [-ปฺลิว] ก. ขจรไป เช่นทรงนํ้ามันกันไรไปล่ปลิว {อิเหนา}, เชิดขึ้นไปคล้ายเส้นขอบนอกชามปากไปล่.