ความหมาย

• 
  

  [กฺระ-] {โบ} น. กระลุมพาง, กลองหน้าเดียว, เช่น ปี่จีนโสดสรในใดต่าง ทงงกรลุมพางพอฟงง {ม. คำหลวง มหาราช}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กรวด ๑ - [กฺรวด] น. ก้อนหินเล็ก ๆ เขื่องกว่าเม็ดทราย. {ข. คฺรัวสฺ}.

• กรวด ๒ - [กฺรวด] น. ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ใช้ไม้อ้อบรรจุดินดำ มีหางยาว เมื่อจุดชนวนแล้วเหวี่ยงให้พุ่งขึ้นสูง, จรวด ก็เรียก. ว. สูงชัน เช่น หลังคากรวด, คู่กับ หลังคาดาด, ในคำประพันธ์ใช้ว่า จรวด หรือ ตรวด ก็มี เช่น เฒ่าก็วิ่งตรวดตรงขึ้นต้นไม้ {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• กรวด ๓ - [กฺรวด] ก. หลั่งนํ้า เช่น นํ้าพระเต้าสิโตทกธารามารดริน กรวดลงในมืออินทพฤฒาจารย์ {ม. กาพย์ สักบรรพ}. {ข. จฺรวจ}. กรวดน้ำ ก. แผ่ส่วนบุญด้วยวิธีหลั่งนํ้า. กรวดน้ำคว่ำกะลา,กรวดน้ำคว่ำขัน {สำ} ก. ตัดขาดไม่ขอเกี่ยวข้องด้วย.

• กรวน - [กฺรวน] {ถิ่น-ภูเก็ต} น. กลอยทำเป็นชิ้นเล็ก ๆ. {วิทยาจารย์ ล. ๑๖ ต. ๒}.

• กรวบ, กร๊วบ - [กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังอย่างเคี้ยวถูกของแข็งหรือของกรอบ.