ความหมาย

• 
  

  [กุด, กุดา] {กลอน} น. ยอด เช่น มัชฌิมากุฎาประมาณ {สมุทรโฆษ}. {ป., ส. กูฏ}. กุฎาคาร น. เรือนยอดอย่างปราสาท เช่น ธก็แต่งกุฎาคาร ปราสาท {ลอ.}. กุฎาธาร น. ยอด เช่น กุฎาธารธาษตรี {ยอพระเกียรติ ร. ๒}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กุฎี - น. ที่อยู่ของนักบวชเช่นพระภิกษุ, เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่, โบราณเรียกว่า กะดี: คำที่ใช้เรียกศาสนสถานของศาสนาอื่น เช่น กุฎีเจ้าเซ็นและกุฎีขาวเป็นมัสยิดของชาวมุสลิม กุฎีจีนเป็นศาลเจ้าของชาวจีน, โบราณเรียกว่า กะดี, ปัจจุบันคือมัสยิดหรือสุเหร่า. {ป., ส. กุฏิ}.

• กุฎุมพี - ดู กระฎุมพี. {ป. กุฏุมฺพิก: ส. กุฏุมฺพินฺ}.

• กุฏไต - {แบบ} น. เสื้อชนิดหนึ่ง เช่น ห่มกุฏไตขอหง้า, โกตไต ก็ว่า เช่น ห่มโกตไตอวดอ้าง {พยุหยาตรา}. {เทียบ อิหร่าน และ ตุรกี ว่า เสื้อกั๊กสำหรับทหาร}.

• กุฏฐัง - น. โรคเรื้อน. {ดู เรื้อน}. {ป.}.

• กุฏิ ๑ - [กุด, กุดติ, กุติ] น. เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. {ป., ส.}.