ความหมาย

• 
  

  [-นาน] {แบบ} น. นกดุเหว่า เช่น การวิกระวังวนกุณาล {สมุทรโฆษ}. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กุณิ, กุณี - น. คนง่อย. {ป., ส.}: กระเช้า เช่น แลมีมือกุกุณีแลขอขุดธงง ก็ท่องยงงไพรกันดาร เอามูลผลาหารในพนาลี {ม. คำหลวง วนปเวสน์}.

• กุด - ก. ตัด ในคำว่า กุดหัว ว่า ตัดหัว. ว. ด้วนสั้นหรือเหี้ยนเข้าไป เช่น ยอดกุด นิ้วกุด หางกุด. {ถิ่น–อีสาน} น. บึง, ลำนํ้าที่ปลายด้วน.

• กุดจี่ - น. ชื่อแมลงพวกด้วงหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Scarabaeidae หัวแบน ขาแบน ด้านข้างขามีลักษณะเป็นหนามคล้ายฟันเลื่อย ลำตัวยาว ๐.๕-๖.๐ เซนติเมตร ส่วนใหญ่สีน้ำตาลเข้มหรือดำ อาศัยอยู่ตามมูลสัตว์ ปั้นมูลสัตว์เป็นก้อนเพื่อวางไข่ ตัวเต็มวัยเมื่อถูกตัวมักทำเสียงดังฉู่ฉี่ บางครั้งจึงเรียก ตัวฉู่ฉี่หรือด้วงจู้จี้ ชนิดที่พบบ่อย เช่น Onitis subopacus Arrow,Onthophagus seniculus Fabricius พบทุกภาค, กุดจี่ที่มีขนาดใหญ่ เช่น กุดจี่ขี้ช้างหรือด้วงขี้ช้าง {Heliocopris dominus Bates} พบมากในภาคเหนือและภาคอีสาน, จี่ ก็เรียก.

• กุดัง - {ปาก} น. โรงเก็บสินค้าหรือสิ่งของเป็นต้น, โกดัง ก็เรียก: เรียกรถบรรทุกขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ว่า รถกุดัง. {ม. gudang ว่า โรงงาน, โรงเก็บของ, ร้านขายของ}.

• กุดั่น - น. ทองแกมแก้ว คือ เครื่องประดับเพชรพลอยหรือกระจก เช่น ลายปั้นกุดั่น คือ ลายปั้นปิดทองประดับกระจก, โกศกุดั่น คือ โกศทำด้วยไม้จำหลักปิดทองประดับกระจก: ชื่อลายเป็นดอกไม้ ๔ กลีบรวมกันอยู่เป็นพืด, ถ้าแยกอยู่ห่าง ๆ เรียกว่า ประจำยาม.