ความหมาย

• 
  

  {โบ} น. กรุง เช่น จากกุรุงสาวถีกับสงฆ์ ห้าร้อยหย่อนองค์ อดิเรกประดับบริพาร {บุณโณวาท}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กุรุพินท์ - น. ทับทิม, เขียนเป็น กรพินธุ์ ก็มี เช่น จงแต่งเขนต่างขันธ์ ผ้าเกราะพรรณรายแพร้ว ดยรดาษแก้วกรพินธุ์ {ม. คำหลวง มหาราช}. {ส. กุรุวินฺทุ ว่า แก้วทับทิม}.

• กุรุส - น. มาตรานับจำนวน เท่ากับ ๑๒ โหล หรือ ๑๔๔. {อ. gross}.

• กุล ๑, กุล- - [กุน, กุนละ-, กุละ-] น. ตระกูล, สกุล. {ป., ส.}. กุลทูสก [กุละทูสก] น. ผู้ประทุษร้ายต่อตระกูล หมายถึงภิกษุที่ประจบตระกูลต่าง ๆ ด้วยอาการที่ผิดวินัย. {ป.}. กุลธิดา [กุนละ-] น. ลูกหญิงผู้มีตระกูล. กุลบดี [กุนละ-] น. หัวหน้าตระกูล. {ส.}. กุลบุตร [กุนละ-] น. ลูกชายผู้มีตระกูล. กุลสตรี [กุนละสัดตฺรี, กุนละสะตฺรี] น. หญิงผู้มีตระกูลและมีความประพฤติดี. กุลสัมพันธ์ [กุนละ-] ว. เกี่ยวเนื่องกันทางตระกูล. {ป.}.

• กุล ๒ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นพิกุล. {ดู พิกุล}.

• กุลา ๑ - น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง มีรูปร่าง ๕ แฉก หัวแหลม, คู่กับ ว่าวปักเป้า, ว่าวจุฬา ก็เรียก.