กลับ
คำว่า
ขน ๔
ความหมาย
{ถิ่น–พายัพ} ก. กรน เช่น คนนอนหลับขน ว่าคนนอนหลับกรน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ขนง
- [ขะหฺนง] น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.
ขนงเนื้อ
- [ขะหฺนง-] น. หนังสัตว์ที่เผาไฟให้สุกแล้วต้มให้เปื่อย เพื่อปรุงเป็นอาหาร.
ขนด
- [ขะหฺนด] น. ตัวงูที่ขด: ลูกบวบจีวร: โคนหางงู มักเรียกว่า ขนดหาง.
ขนน
- [ขะหฺนน] น. หมอนอิง. {ข. ขฺนล่ ว่า หมอนอิง, ขอนที่ใช้เป็นหมอน}.
ขนบ
- [ขะหฺนบ] น. แบบอย่าง, แผน, ระเบียบ: กลีบ, รอยที่พับ {ของสมุดข่อย หรือผ้าจีบ หรือจีวร เป็นต้น}: ชั้น เช่น ขนบหิน. {ข. ขฺนบ่ ว่า สิ่งที่อยู่ในห่อ, ที่หมก}.ขนบธรรมเนียม [ขะหฺนบทำ-] น. แบบอย่างที่นิยมกันมา. ขนบประเพณี น. จารีตประเพณีที่วางเป็นระเบียบแบบแผนไว้แล้ว.