ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺนน] น. หมอนอิง. {ข. ขฺนล่ ว่า หมอนอิง, ขอนที่ใช้เป็นหมอน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขนบ - [ขะหฺนบ] น. แบบอย่าง, แผน, ระเบียบ: กลีบ, รอยที่พับ {ของสมุดข่อย หรือผ้าจีบ หรือจีวร เป็นต้น}: ชั้น เช่น ขนบหิน. {ข. ขฺนบ่ ว่า สิ่งที่อยู่ในห่อ, ที่หมก}.ขนบธรรมเนียม [ขะหฺนบทำ-] น. แบบอย่างที่นิยมกันมา. ขนบประเพณี น. จารีตประเพณีที่วางเป็นระเบียบแบบแผนไว้แล้ว.

• ขนม - [ขะหฺนม] น. ของกินที่ไม่ใช่กับข้าว มักปรุงด้วยแป้งหรือข้าวกับกะทิหรือนํ้าตาล, ของหวาน, ทางเหนือ เรียกว่า ข้าวหนม. ขนมกง น. ขนมทำด้วยถั่วทองคั่วบดละเอียด กวนในน้ำตาลปึกที่ต้มกับกะทิจนเหนียวและปั้นได้ ปั้นเป็นวงรูปล้อมีกากบาทตรงกลาง จุ่มลงในแป้งแล้วทอดในน้ำมันร้อนจัดจนสุก เป็นขนมในงานมงคล เช่น งานแต่งงาน. ขนมกรุบกรอบ น. ขนมประเภทที่ทำด้วยแป้ง น้ำตาล เกลือ เป็นต้น อบหรือทอดกรอบ มีคุณค่าทางโภชนาการน้อย. ขนมเกล็ดปลากะโห้ น.ขนมทำด้วยแป้งมี่และแป้งข้าวเจ้า นวดกับกะทิ เกลือ และน้ำตาล ปั้นแล้วกดใส่พิมพ์คล้ายพิมพ์ทองม้วนผิงไฟให้สุก. ขนมเกลียว น. ขนมทำด้วยแป้งสาลีนวดกับไข่ ปั้นเป็นเส้นจับบิดให้เป็นเกลียว ทอดน้ำมันจนสุกเหลือง ฉาบน้ำตาลทราย. ขนมขิง น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ปั้นเป็นรูปเหมือนแง่งขิง ทอดให้กรอบแล้วฉาบน้ำตาลทราย. ขนมขี้แมว น. ขนมประเภทผลไม้กวนของจีน เป็นก้อนกลม ๆ เล็ก ๆ ห่อกระดาษแก้ว. ขนมเข่ง น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเหนียวกับน้ำตาลใส่กระทงวางในเข่งเล็ก ๆ นึ่งให้สุก. ขนมไข่ ๑ น. ขนมทำด้วยแป้งสาลี ไข่ และน้ำตาล ตีให้เข้ากัน ใส่พิมพ์รูปต่าง ๆ ผิงหรืออบให้สุก. ขนมไข่ ๒ ดู ขนมรังผึ้ง.ขนมครก น. ขนมทำด้วยแป้งกับกะทิหยอดในภาชนะกระเบื้องหรือโลหะที่ทำเป็นหลุม ๆ ตั้งบนไฟ. ขนมคันหลาว น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้า นวดปั้นเป็นตัวยาว ๆ หัวแหลมท้ายแหลม ต้มให้สุกแล้วคลุกกับมะพร้าวทึนทึกขูดผสมเกลือ เป็นเครื่องกระยาบวช. ขนมค้างคาว น. ของว่างชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลีผสมแป้งถั่วทอง นวดกับหัวกะทิและเกลือ แผ่เป็นแผ่นห่อไส้ทำด้วยกุ้งสับผัดกับรากผักชีตำ พริกไทย เกลือ แล้วทอดน้ำมัน. ขนมโค น. ขนมชนิดหนึ่งคล้ายขนมต้มขาว มีไส้อย่างหน้ากระฉีก ราดหัวกะทิขลุกขลิก. ขนมจ้าง น. ขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวที่แช่น้ำด่างแล้วล้างให้สะอาดนำมาผึ่งให้สะเด็ดน้ำห่อด้วยใบไผ่แล้วต้มให้สุก. {จ. จัง}. ขนมเต่า น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ปั้นกลม ๆ ใส่ไส้ทำด้วยถั่วลิสงผัดน้ำตาลหรือไส้อย่างขนมเทียน กดพิมพ์รูปเหมือนเต่า นึ่งให้สุก ทาน้ำมัน วางบนใบตองเจียนเป็นรูปกลม ๆ. ขนมทราย น. คำสุภาพของขนมขี้หนู. ขนมเทียน น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเหนียวนวดกับกะทิและน้ำตาล ใส่ไส้ถั่วเขียวนึ่งบดผสมเกลือ พริกไทย ห่อด้วยใบตองสดแล้วนำไปนึ่ง ถ้าเป็นขนมเทียนแบบจีน นิยมใส่หญ้าชิวคั่กในแป้ง, ขนมเทียนนมสาว ก็เรียก. ขนมเทียนแก้ว น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้าและแป้งเท้ายายม่อมผสมน้ำตาล กวนจนสุกและใส มีไส้เหมือนไส้ขนมเทียน ปั้นเป็นก้อนกลมห่อด้วยใบตองสด. ขนมเทียนนมสาว ดู ขนมเทียน. ขนมเทียนใบตองแห้ง น. ขนมที่ใช้แป้งอย่างขนมเทียน มีไส้หน้ากระฉีก หรือไม่มีไส้ก็มี ห่อด้วยใบตองแห้งพับเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบน ๆ. ขนมเทียนสลัดงา น. ขนมที่ใช้แป้งอย่างขนมเทียนแก้ว มีไส้ถั่วเขียวกวน ปั้นเป็นก้อนกลมคลุกงา ห่อด้วยใบตองสดเป็นรูปสามเหลี่ยมอย่างขนมเทียน. ขนมนมเนย น. ขนมนานาชนิด. ขนมเบื้องน. อาหารว่างชนิดหนึ่ง ทำโดยละเลงแป้งถั่วทองที่ผสมหัวกะทิลงบนกระทะแบนที่เรียกว่า กระเบื้อง ให้เป็นแผ่นกลม ๆ และบางเสมอกัน ใส่ไส้หวานหรือเค็มแล้วพับ ๒, ขนมเบื้องไทย ก็เรียก. ขนมเบื้องญวน น. อาหารว่างแบบญวนชนิดหนึ่ง ใช้วิธีกลอกแป้งลงในกระทะให้บางกรอบ ใส่ไส้มีกุ้งเป็นต้นแล้วพับ ๒. ขนมเบื้องไทยดู ขนมเบื้อง. ขนมปัง น. อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลี แป้งข้าวไรย์ แป้งข้าวบาร์เลย์ เป็นต้น ผสมยีสต์ นวดให้เข้ากัน ทิ้งไว้จนขึ้นฟู ใส่พิมพ์แล้วอบให้สุก. {ปัง โปร. ว่า pâo, เทียบ ฝ. ว่า pain}. ขนมปังหน้าหมู น. ของว่างอย่างหนึ่ง ใช้หมูสับผสมเครื่องมีกระเทียม พริกไทย เกลือหรือน้ำปลา รากผักชี ใส่ไข่ ทาหน้าขนมปังแล้วทอดให้สุก กินกับอาจาด. ขนมเปีย, ขนมเปียะ {โบ} ดู ขนมเปี๊ยะ. ขนมเปียก น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้า ตั้งไฟกวนกับน้ำตาลหม้อและกะทิ หยอดให้มีขนาดพอคำแล้วโรยถั่วทองคั่ว. ขนมเปียกปูน น. ขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมกาบมะพร้าวเผาให้เป็นถ่านบดละเอียด ตั้งไฟกวนกับน้ำตาล กะทิ และน้ำปูนใส เมื่อสุกเทลงใส่ถาด ตัดเป็นชิ้น ๆ ให้เป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านทั้ง ๔ ยาวเท่ากัน แต่ไม่มีมุมภายในเป็นมุมฉาก: เรียกรูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านทั้ง ๔ ยาวเท่ากัน แต่ไม่มีมุมภายในเป็นมุมฉาก ว่า สี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน, สี่เหลี่ยมข้าวหลามตัด ก็เรียก. ขนมเปี๊ยะ น. ขนมทำด้วยแป้ง มีไส้ต่าง ๆ เช่น ไส้ถั่วกวน ไส้ฟักเชื่อม ไส้ทุเรียนกวน, โบราณเรียก ขนมเปีย หรือ ขนมเปียะ. {จ.}. ขนมฝรั่งกุฎีจีน น. ขนมทำด้วยแป้งสาลี ไข่น้ำตาลทราย ตีให้เข้ากัน ใส่พิมพ์รูปต่าง ๆ ผิงให้สุกแต่งหน้าด้วยลูกเกด ลูกพลับ ชิ้นฟักเชื่อม โรยด้วยน้ำตาลทราย. ขนมรังผึ้ง น. ขนมทำด้วยแป้งสาลี ไข่ น้ำตาล นม ตีให้เข้ากัน ใส่พิมพ์สองฝา ผิงไฟกลับไปกลับมาจนสุก เมื่อแกะออกมีลักษณะกลมและมีรอยบุ๋มทั้งสองด้านคล้ายรังผึ้ง, ขนมไข่ หรือ ขนมรู ๆ ก็เรียก, นัยว่ามาจากขนมวอฟเฟิล. ขนมรู ๆ ดู ขนมรังผึ้ง. ขนมลำเจียก,ขนมดอกลำเจียก น. ขนมทำด้วยข้าวเหนียวแช่แล้วตำละเอียด ทำให้เป็นก้อน ขูดบนแร่งลงกระทะ เมื่อแป้งจับเป็นแผ่นแล้ว ใส่ไส้มะพร้าวขูดผัดกับน้ำตาล พับเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือสี่เหลี่ยมแล้วอบให้หอม. ขนมสอดไส้, ขนมใส่ไส้ น . ขนมชนิดหนึ่ง มีไส้หน้ากระฉีก ปั้นเป็นก้อนหุ้มด้วยแป้งข้าวเหนียวดำ แล้วหยอดด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ และเกลือ ซึ่งกวนสุกแล้ว ห่อด้วยใบตองหรือใส่กระทงนึ่งให้สุก. ขนมสะบัดงา น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเหนียวมีไส้มะพร้าวกวนกับน้ำตาล ปั้นเป็นก้อนกลม ๆ คลุกงาคั่ว ทอดให้สุก. ขนมหูช้าง น. ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้า นวดทำเป็นแผ่นแบน ๆ ต้มให้สุกแล้วคลุกกับมะพร้าวทึนทึกขูดผสมเกลือ เป็นเครื่องกระยาบวช: ขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมน้ำตาล นวดแล้วคลึงเป็นแผ่น ทอดกรอบ.

• ขนมเส้น - {ถิ่น–พายัพ} น. ขนมจีน, ข้าวเส้น ก็เรียก.

• ขนมจีน - [ขะหฺนม-] น. อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นเส้นกลม ๆ คล้ายเส้นหมี่ กินกับนํ้ายา นํ้าพริก เป็นต้น, ลักษณนามว่า จับ หรือ หัว เช่น ขนมจีน ๕ จับ หรือขนมจีน ๕ หัว.

• ขนมผสมน้ำยา - {สำ} ว. พอดีกัน จะว่าข้างไหนดีกว่ากัน ก็ไม่ได้.