[ขะมอย] น. หลาน, ลูกหลาน, เช่น ขมอยเมือเฝือแฝกหญ้า ยุงชุมฉ่าฝ่าเหลือบฝูง {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. {ข. กฺมวย ว่า หลาน, ลูกของพี่หรือของน้อง}.