ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺมัง] น. พรานธนู. {ข. ขฺมาน่}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขมัง ๒ - [ขะหฺมัง] {โบ} ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ {กำสรวล}.

• ขมับ - [ขะหฺมับ] น. ส่วนที่อยู่หางคิ้วเหนือกระดูกแก้มทั้ง ๒ ข้าง.

• ขมา - [ขะมา] น. ความอดกลั้นไม่ถือโทษ: การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด เช่น รับขมา. ก. กล่าวคำขอโทษ เช่น ไปขมาศพ, ษมา ก็ใช้. {ป.: ส. กฺษมา}.

• ขม้ำ - [ขะมํ่า] ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ {ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คน ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ}.

• ขมิ้น ๑ - [ขะมิ่น] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma longa L. ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้าสีเหลือง ใช้ปรุงอาหารทำยา ทำผงทาตัว และใช้ย้อมผ้า, ขมิ้นชัน ก็เรียก, อีสานและปักษ์ใต้เรียก ขี้มิ่น. ขมิ้นกับปูน {สำ} ว. ชอบวิวาทกันอยู่เสมอเมื่ออยู่ใกล้กัน, ไม่ถูกกัน. ขมิ้นขาว น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma mangga Valeton et Zijp ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้าสีขาวอมเหลืองอ่อนใช้เป็นผัก. ขมิ้นอ้อย น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma zedoaria {Berg.} Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้าสีเหลือง บางส่วนโผล่พ้นดินขึ้นมา ใช้ปรุงอาหารและทำยา, ขมิ้นขึ้น หรือ ขมิ้นหัวขึ้น ก็เรียก, ปักษ์ใต้ เรียก กะตุมู.