[ขะมา] น. ความอดกลั้นไม่ถือโทษ: การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด เช่น รับขมา. ก. กล่าวคำขอโทษ เช่น ไปขมาศพ, ษมา ก็ใช้. {ป.: ส. กฺษมา}.