[ขฺรัว] น. คำเรียกภิกษุที่มีอายุมาก หรือที่บวชเมื่อแก่หรือฆราวาสผู้เฒ่า. ว. เรียกคนที่มั่งมี ว่า เจ้าขรัว. ขรัวตา น. สามัญชนที่เป็นตาของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา. ขรัวยาย น. สามัญชนที่เป็นยายของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา.