ความหมาย

• 
  

  [ขฺลิบ] ก. เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่น ๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งามเป็นต้น: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ขยิบ เช่น ขลิบตา ว่า ขยิบตา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขลึง - [ขฺลึง] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ว. เล่น เช่น พูดขลึง ว่า พูดเล่น.

• ขลุก ๑ - [ขฺลุก] ว. ง่วนอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือในที่ใดที่หนึ่ง. ขลุกขลุ่ย ว. ง่วนอยู่, คลุกคลีอยู่: {ถิ่น-ปักษ์ใต้} สบาย เช่น นอนหลับขลุกขลุ่ย ว่า นอนหลับสบาย.

• ขลุก ๒, ขลุก ๆ - ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงไอ, ขุก หรือ ขุก ๆ ก็ว่า, เสียงดังอย่างก้อนดินกลิ้งอย่างเร็วในคำว่า กลิ้งขลุก ๆ. ขลุกขลัก ว. ติดกุกกักอยู่ในที่แคบ, ติดขัด, ไม่สะดวก, เสียงดังอย่างก้อนดินกลิ้งอยู่ในหม้อหรือในไห. ขลุกขลิก น. เครื่องเล่นการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ลูกเต๋า ๓ ลูกใส่จาน มีฝาครอบเขย่าแล้วเปิดออกมานับแต้ม, เต๋าเขย่า ก็เรียก: เรียกแกงเผ็ดที่มีนํ้าน้อยและข้น เช่นแกงฉู่ฉี่หรือพะแนงเป็นต้น ว่า แกงขลุกขลิก หรือ แกงมีน้ำขลุกขลิก.

• ขลุบ - [ขฺลุบ] น. ลูกคลี, ลูกกลม ๆ สำหรับเล่นแข่งขัน, ใช้เป็น คลุบ ก็มี: เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกควํ่าให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น เรียกว่า เบ้าขลุบ: อาวุธชนิดหนึ่ง ใช้ในการรบ เช่น ลืมระวังพลั้งเพลี่ยงมันเหวี่ยงขลุบ ถูกอกอุบจุกอัดขัดไม่หาย {อภัย}. {เทียบ ป. คุฬ ว่า ลูกกลม}.

• ขลุม - [ขฺลุม] น. เครื่องผูกปากม้าอย่างหนึ่ง.