[ขฺวาง] ก. กีดกั้น, สกัด: รำคาญหรือไม่ถูกใจ: ใช้เข้าคู่กับ กว้าง เป็น กว้างขวาง หมายความอย่างเดียวกับคำว่า กว้าง. ขวางเชิง ก. ขัดขวางไว้เพื่อไม่ให้ทำได้สะดวก. ขวาง ๆ รี ๆ ก. กีดเกะกะ, เก้งก้าง, รี ๆ ขวาง ๆ ก็ว่า. ขวางโลก ว. แปลกไปจากคนอื่น, ผิดจากปรกติวิสัย. ขวางหูขวางตา ก. รู้สึกรำคาญ, หมั่นไส้.