ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ขอขมา, ขอขมาลาโทษ ก. ขอไม่ให้เอาโทษในสิ่งที่ได้ล่วงละเมิดหรือล่วงเกิน เช่น เขามาขอขมาญาติผู้ใหญ่เพื่อลาบวช,ขอษมา หรือ ขอษมาลาโทษ ก็ว่า. ของ้อ ก. อ่อนเข้าหาเพื่อขอคืนดีด้วย, อ่อนเข้าหาเพื่อให้ยอมหรือช่วยเหลือ. ขอเดชะ น. คำขึ้นต้นและคำลงท้ายในการกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีนาถ. ขอตัว ก. พูดเพื่อให้ยกเว้นตัวเอง. ขอทาน ก. ขอเงินหรือสิ่งของเลี้ยงชีวิต, หากินทางขอสิ่งที่ผู้อื่นให้. น. เรียกบุคคลที่หาเลี้ยงชีพอย่างนั้นว่า ขอทาน. ขอที, ขอเสียที ก. ห้ามเชิงขอร้อง, ขอให้ละเว้นการกระทำ . ขอโทษ, ขอประทานโทษ ก. ขอให้ยกเว้นโทษ, ใช้เป็นคำสุภาพเมื่อรู้สึกว่าจะเป็นการล่วงเกินผู้อื่น. ขอนิสัย ก. ขอฝากตัวอยู่ในความปกครองของพระอุปัชฌาย์ {ใช้แก่กุลบุตรในเวลาอุปสมบท}. ขอบิณฑบาต ก. ขอให้ละเว้นการกระทำ. ขอประทาน ก. ขอสิ่งของ, ขออนุญาต, {มักใช้นำหน้าคำ ที่พูดกับผู้ใหญ่}. ขอไปที ว. พอให้พ้น ๆ ไป, พอเอาตัวรอด, เช่น ทำอย่างขอไปที. ขอเฝ้า น. ข้าพึ่งบุญเจ้า เป็นผู้ชายสำหรับเจ้านายฝ่ายในใช้สอย: เครื่องแบบสำหรับผู้ที่มีตำแหน่งเฝ้า แต่ไม่อยู่ในฐานะที่จะแต่งเครื่องแบบราชการ. ขอพระราชทาน ก. ขอสิ่งของ, ขออนุญาต, {ใช้กราบบังคมทูลพระเจ้าแผ่นดิน}. ขอยืม ก. ขอสิ่งของ เงิน เป็นต้น มาใช้ชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วคืนให้หรือใช้คืน, นำของของผู้อื่นมาใช้เป็นของของตน เช่น ขอยืมคำในภาษาบาลีมาใช้ ขอยืมวัฒนธรรมตะวันตกมาใช้ ขอยืมความคิด, {คณิต} ในการลบเลข ถ้าเลขตัวตั้งในหลักใดน้อยกว่าเลขที่จะนำมาลบ ให้นำเลขจากหลักสูงถัดไปมาเพิ่มเลขตัวตั้งเพื่อให้มากพอที่จะลบได้ เช่น ๔๓ - ๕ ในที่นี้ ๕ ลบจาก ๓ ไม่ได้ ๓ ต้องขอยืม ๔ ซึ่งเป็นหลักสิบมา ๑ รวมเป็น ๑๓ แล้วลบออกเสีย ๕ เหลือ ๘ ๔ เมื่อถูกขอยืมไป ๑ ก็เหลือ ๓ ผลลัพธ์ ๓๘, ยืม ก็ว่า. ขอร้อง ก. ขอให้ช่วยเหลือ, ขอให้ทำตามที่ขอ.ขอรับ ๒ คำรับที่สุภาพชนใช้. ขอรับกระผม, ขอรับผม คำรับด้วยความอ่อนน้อมอย่างยิ่ง {ใช้พูดกับผู้ใหญ่}. ขอแรง ก. ขอให้ออกแรงช่วยทำงาน, บอกเพื่อนบ้านมาช่วยกันทำงาน. ขอษมา, ขอษมาลาโทษ ดู ขอขมา, ขอขมาลาโทษ. ขออภัย ก. ขอให้ยกเว้นโทษ, ขออย่าได้ถือโทษ. ขออโหสิ ก. ขอให้เลิกแล้วต่อกัน, ขอให้ยกโทษให้.