ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ข้า, บ่าว, เช่น เมื่อให้สูสองราชเป็นข้อยขาดแก่พราหมณ์ {ม. คำหลวง กุมาร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ข่อยหยอง - ดู ข่อยนํ้า ที่ ข่อย.

• ขะเน็ด - น. เขน็ด.

• ขะเย้อแขย่ง - [-ขะแหฺย่ง] ก. กระเย้อกระแหย่ง, เขียนเป็น เขย้อแขย่ง ก็มี.

• ขะแข่น, ขะแข้น - {โบ: กลอน} ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น {ม. คำหลวง กุมาร}, ร้อนขะแข้น {ม. คำหลวง กุมาร}.

• ขะแจะ - ดู กระแจะ ๒ .