ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ข้าเจ้า {ถิ่น–พายัพ} ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ข้าน้อย {ถิ่น–อีสาน} ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ข้าพเจ้า [ข้าพะเจ้า] ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด มักใช้อย่างเป็นทางการ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ข้าพระพุทธเจ้า [ข้าพฺระพุดทะเจ้า] {ราชา} ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด กราบบังคมทูลพระมหากษัตริย์ หรือกราบบังคมทูล กราบทูลเจ้านายชั้นสูง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.