ความหมาย

• 
  

  น. ไม้เหลาอย่างรูปของลับชายขนาดต่าง ๆ ใช้เป็นของแก้บนตามศาลเจ้าแม่, ปลัดขิก ทองระอา หรือ ดอกไม้เจ้า ก็เรียก, ราชาศัพท์ว่า ทองพระขุน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขุนแผน ๑ - ดูใน ขุน ๑.

• ขุนแผน ๒ - น. {๑} ชื่อนกขนาดกลางชนิด Urocissa erythrorhyncha {Boddaert} วงศ์ย่อย Corvinae ในวงศ์ Corvidae ปากสีแดง หัวและคอสีดำ ลำตัวสีฟ้าอมเทา หางยาว กินผลไม้และสัตว์เล็ก ๆ. {๒} ชื่อนกหลายชนิด ในสกุล Harpactes วงศ์ Trogonidae ปากกว้าง ปีกสั้น ปลายปีกมน ขาสั้น หางยาว ปลายหางตัด มีหลายสี เช่น สีแดง เหลือง ดำ เช่น ขุนแผนหัวดำ [H. diardii {Temminck}] ขุนแผนอกสีส้ม [H. oreskios {Temminck}].

• ขุนทอง - น. ชื่อนกขนาดกลางชนิด Gracula religiosa Linn. ในวงศ์ Sturnidae ปากสีส้ม ที่ท้ายทอยและหางตาทั้ง ๒ ข้างมีแผ่นเนื้อสีเหลือง ขนลำตัวสีดำเลื่อมเป็นมัน ที่ปีกมีขนสีขาวแซม ตีนสีเหลืองจัด ร้องเลียนเสียงคนหรือเสียงอื่น ๆ บางอย่างได้ ในประเทศไทยมี ๒ ชนิดย่อย คือ ขุนทองเหนือ {G. r. intermedia Hay} แผ่นเนื้อต่อเนื่องกัน และขุนทองใต้หรือขุนทองควาย {G. r. religiosa Linn.} ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าชนิดย่อยแรกและแผ่นเนื้อไม่ต่อเนื่องกัน, พายัพเรียก เอี้ยงคำ.

• ขุม - น. หลุม, ใช้ในบางลักษณะ เช่น ขุมขน ขุมนรก: แหล่งที่เกิดที่เก็บ เช่น ขุมทรัพย์: ลักษณนามใช้เรียกหน่วยที่ต่อรองกันในการพนันคราวหนึ่ง ๆ เช่น ๕ เอา ๑ เป็นหน่วยหนึ่ง เรียกว่า ขุมหนึ่ง.

• ขุย - น. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด. ขุยไผ่ น. เมล็ดไผ่ที่ตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่. ขุยอินทรีย์ น. อินทรียวัตถุที่สลายตัวปะปนอยู่ในดิน ทำให้ดินอุดมสมบูรณ์. {อ. humus}.