ความหมาย

• 
  

  [คะติ] น. การไป: ความเป็นไป. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• คติ ๒ - [คะติ] น. แบบอย่าง, วิธี, แนวทาง. {ป.}. คติชาวบ้าน น. เรื่องราวของชาวบ้านที่เป็นของเก่าเล่าต่อปากและประพฤติสืบ ๆ กันมาหลายชั่วอายุคนในรูปคติความเชื่อ ประเพณี นิทาน เพลง ภาษิต ปริศนาคำทาย ศิลปะ สถาปัตยกรรม การละเล่นของเด็ก เป็นต้น, วิชาที่ว่าด้วยเรื่องเหล่านั้น. คติธรรม น. ธรรมที่เป็นแบบอย่าง.คตินิยม น. แบบอย่างความคิดเห็นความเชื่อ หรือวิธีการคิดรวมกันที่เป็นลักษณะของกลุ่มชน เช่น คตินิยมของกลุ่มวิชาชีพ คตินิยมทางศาสนา คตินิยมทางการเมือง. {อ. ideology}. คติพจน์ น. ถ้อยคำที่เป็นแบบอย่าง. คติสุขารมณ์ น. ลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบัน เป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิต. {อ. hedonism}.

• คทา - [คะทา] {แบบ} น. ตะบอง. {ป.}.

• ค้น - ก. พยายามหาให้พบโดยวิธีสืบ เสาะ แสวง เป็นต้น. ค้นคว้า ก. หาข้อมูลอย่างถี่ถ้วนตามหลักวิชา, เสาะหาเอามา. ค้นตัว ก. ตรวจค้นตามร่างกาย เพื่อหาของกลางของต้องห้าม หรือของที่ผิดกฎหมาย เป็นต้น เช่น ตำรวจค้นตัวผู้ต้องสงสัย. ค้นพบ ก. ศึกษาค้นคว้า หรือค้นหาจนได้ความจริงหรือสิ่งที่ยังไม่เคยมีการพบมาก่อน. ค้นหา ก. หาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ เช่น ตำรวจค้นหาหลักฐานเกี่ยวกับคดีฆาตกรรม. ค้นหูก ก. จัดเส้นไหมหรือด้ายสำหรับทอผ้าให้มีจำนวนเหมาะกันกับช่องฟันฟืม.

• คน ๑ - น. มนุษย์. คนกลาง น. ผู้ถือเป็นกลางไม่เข้าข้างฝ่ายโน้นฝ่ายนี้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น, ผู้ทำหน้าที่ไกล่เกลี่ย, ผู้ทำการค้าระหว่างผู้ผลิตกับผู้บริโภค. คนเก่าคนแก่ น. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง: คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน. คนไข้ น. ผู้ป่วย, ผู้บาดเจ็บ. คนไข้นอก น. คนไข้ที่มารับการตรวจรักษาที่โรงพยาบาล แต่ไม่ได้นอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาล, ผู้ป่วยนอก ก็ว่า. คนไข้ใน น. คนไข้ที่พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล, ผู้ป่วยใน ก็ว่า. คนงาน น. ผู้ใช้แรงในการทำงานเพื่อรับค่าตอบแทน. คนจร น. คนแปลกหน้า,คนที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง. คนจริง น. ผู้ที่ทำอะไรทำจริงโดยไม่ท้อถอย, คนที่พูดจริงทำจริง. คนใช้ น.คนที่มีหน้าที่คอยรับใช้, ลูกจ้างที่รับใช้ทำงานบ้าน. คนดัง น. ผู้ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป. คนดิบน. ชายที่ยังไม่ได้บวชเป็นพระภิกษุ. คนดี น. คนที่มีคุณความดี, คนที่มีคุณธรรม. คนดีผีคุ้ม {สำ} น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุมว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม. คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย {สำ} น. คนเดียวทำอะไรก็อาจเป็นอันตรายได้ ถ้ามีเพื่อนร่วมคิดร่วมปรึกษาก็จะดีขึ้น.คนต้องขัง {กฎ} น. บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง. คนตายขายคนเป็น {สำ} คนตายมีหนี้สินให้ลูกหลานต้องชดใช้แทน: จัดงานศพอย่างฟุ่มเฟือยเกินฐานะจนเกิดหนี้สิน เช่น ดูงานศพนี้สิ คนตายขายคนเป็นแท้ ๆ. คนทรง น. คนทรงเจ้าและผี. คนนอก น. บุคคลผู้ไม่มีส่วนร่วมหรือไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง, บุคคลซึ่งไม่ใช่สมาชิก. คนใน น. บุคคลที่เป็นพวกเดียวกัน, บุคคลในบ้าน, บุคคลในวงการ. คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า {สำ} คนที่แต่งงานแล้วอยากจะกลับไปเป็นโสด แต่คนที่ยังไม่ได้แต่งงานก็อยากมีชีวิตคู่: ไม่พอใจภาวะที่เป็นอยู่ ขณะที่คนอื่นต้องการจะมาอยู่ในภาวะนั้น. คนโปรด น. ผู้เป็นที่รักใคร่เอ็นดูมากเป็นพิเศษ เช่น เขาเป็นลูกศิษย์คนโปรด. คนพรรค์นั้น น. คนพวกนั้น {มักใช้ในทางดูหมิ่นดูแคลน}. คนพิการ{กฎ} น. คนที่มีความผิดปรกติหรือบกพร่องทางร่างกาย ทางสติปัญญา หรือทางจิตใจ. คนเมือง น. คำเรียกคนพื้นเมืองถิ่นพายัพ. คนรัก น. คนที่เป็นที่รักในเชิงชู้สาว. คนรักเท่าผืนหนังคนชังเท่าผืนเสื่อ{สำ} น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.คนร้าย น. คนที่ไม่มีคุณธรรม: คนทำผิดอาญา,อาชญากร. คนร้ายตายขุม {สำ } น. คนทำชั่วย่อมตกนรก, มักใช้เข้าคู่กับ คนดีผีคุ้ม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม. คนไร้ความสามารถ {กฎ} น. บุคคลวิกลจริตซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ. คนละไม้คนละมือ {สำ} ต่างคนต่างช่วยกันทำ. คนละเรื่องเดียวกัน น. เรื่องเดียวกันแต่มองต่างกัน. คนสวน น.ลูกจ้างที่มีหน้าที่ดูแลรักษาต้นไม้, ลูกจ้างทำสวน. คนสาบสูญ {กฎ} น. บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญซึ่งถือว่าบุคคลนั้นถึงแก่ความตาย. คนสุก น. ชายที่บวชเป็นพระภิกษุและสึกแล้ว. คนเสมือนไร้ความสามารถ {กฎ} น. บุคคลที่ไม่สามารถจัดการงานโดยตนเองได้ หรือจัดกิจการไปในทางที่อาจจะเสื่อมเสียแก่ทรัพย์สินของตนเองหรือครอบครัว เพราะกายพิการ จิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ ประพฤติสุรุ่ยสุร่ายเสเพลเป็นอาจิณ หรือติดสุรายาเมา หรือมีเหตุอื่นใดทำนองเดียวกันนั้น และศาลได้สั่งให้เป็นคนเสมือนไร้ความสามารถ. คนโสดน.ชายหรือหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน, มักใช้หมายถึงชายโสด.คนใหญ่คนโต น. ผู้ที่มียศหรือมีอำนาจ เช่น งานนี้เขาเชิญแต่คนใหญ่คนโต. คนโอบ น. ขนาดของของกลมเช่นเสา ต้นไม้ ที่วัดโดยรอบโดยวิธีใช้แขนทั้ง ๒ ข้างโอบ เช่น เสาขนาด ๒ คนโอบ ต้นไม้ขนาด ๔ คนโอบ.

• คน ๒ - ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.