ความหมาย

• 
  

  [คะระหา, คอระหา] ก. ติเตียน, ติโทษ. {ป., ส. คฺรหา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• คร่อเงาะ - ดู ขล้อเงาะ.

• คร่อเทียน - ดู ขล้อเทียน.

• ครอก ๑ - [คฺรอก] น. ลูกสัตว์หลายตัวที่เกิดพร้อมกันคราวเดียว เช่น ลูกครอกปลาช่อน, ลักษณนามเรียกการตกลูกของสัตว์คราวหนึ่ง ๆ เช่น ปีนี้แมวออกลูก๒ ครอก: {โบ} บุตรที่เกิดจากมารดาที่ขายตัวเป็นทาสที่ขายขาดค่า รวมทั้งทาสเชลย ทาสมรดก และทาสช่วยมาเมื่อทุกข์ยาก เรียกว่า ลูกครอก.

• ครอก ๒ - [คฺรอก] ดู เจ้าครอก.

• ครอก ๓ - [คฺรอก] ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงกรนของคนที่หลับ.