[คฺรอบ] ก. ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้, ถ่ายทอดความรู้ให้: ทำพิธีรับรองความรู้ เช่น ครูครอบศิษย์ {อย่างครูครอบศิษย์ด้วยหัวโขน}. ครอบครู น. พิธีตั้งครูโขนเพื่อให้ผู้นั้นสามารถเป็นผู้ครอบศิษย์ต่อไป.