ความหมาย

• 
  

  [คฺรับ] ว. คำรับหรือคำลงท้ายอย่างสุภาพที่ผู้ชายใช้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ครัว ๑ - [คฺรัว] น. โรงเรือน หรือห้องสำหรับทำกับข้าวของกิน, เรียกผู้ที่กินอยู่ร่วมครอบครัวเดียวกัน ว่า ครัว หรือครัวเรือน. ครัวเชลย น. ผู้ที่ถูกกวาดต้อนมาเป็นเชลยทั้งครอบครัวในยามสงคราม. ครัวไฟ น. ครัว. ครัวเรือน น. ครอบครัวที่อยู่ในบ้านเรือนเดียวกัน.

• ครัว ๒ - [คฺรัว] {ถิ่น–พายัพ} น. ของ, สิ่งของ, เครื่องใช้, เช่น พ่อค้าแม่ค้าขายครัว: ทรัพย์มรดก เช่น ลูกหล้าครัวรอมคือ ลูกคนสุดท้องจะได้รับทรัพย์มรดกมากกว่าผู้อื่น, ขายครัวมายาตัว คือ ขายทรัพย์มรดกเพื่อมารักษาตัว.ครัวทาน {ถิ่น–พายัพ} น. ของถวายพระ.

• ครา - [คฺรา] น. ครั้ง, คราว, หน.

• คร่า - [คฺร่า] ก. ฉุดลากไปอย่างไม่ปรานี เช่น ถ้าเจรจาถึง ๒ ครั้งไซ้ให้คร่ามือออกไปจากพระโรงแลให้ห้ามเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว {สามดวง}, ท่านให้มาว่ากล่าวร้องฟ้องณะโรงสานตามกระบินเมืองอย่าให้ตีด่าฉุดคร่าเอาโดยกำลังเองศักอันเลย {สามดวง}: โดยปริยายหมายความว่า พรากเอาไป ในคำว่า คร่าชีวิต เช่น โรคไข้หวัดนกคร่าชีวิตคนไปเป็นจำนวนมาก.

• คราก - [คฺราก] ก. ยืดขยายออกแล้วไม่คืนตัว เช่น กระเพาะคราก ท้องคราก: สึกกร่อน เช่น รูกลอนคราก รูรอดคราก: กระดูกตะโพกเคลื่อนที่แยกออก เรียกว่า ตะโพกคราก.