[คฺรัว] {ถิ่น–พายัพ} น. ของ, สิ่งของ, เครื่องใช้, เช่น พ่อค้าแม่ค้าขายครัว: ทรัพย์มรดก เช่น ลูกหล้าครัวรอมคือ ลูกคนสุดท้องจะได้รับทรัพย์มรดกมากกว่าผู้อื่น, ขายครัวมายาตัว คือ ขายทรัพย์มรดกเพื่อมารักษาตัว.ครัวทาน {ถิ่น–พายัพ} น. ของถวายพระ.