ความหมาย

• 
  

  [คฺรื้นคฺรึก] ว. ครึกครื้น, รื่นเริง, สนุกสนาน, เอิกเกริก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ครือ ๑ - [คฺรือ] {โบ} ก. คือ.

• ครือ ๒, ครือ ๆ - [คฺรือ] ว. ไม่คับไม่หลวม เช่น เสื้อครือตัว, พอ ๆ กัน เช่น เด็ก ๒ คนนี้ขยันครือ ๆ กัน.

• ครุ ๑ - [คฺรุ] น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปกลม ๆ เหมือนกะลาตัด ยาชัน มีหูหิ้ว ใช้ตักน้ำ.

• ครุ ๒ - [คะรุ] ว. หนัก, ใช้ในตำราฉันทลักษณ์ หมายถึงพยางค์ที่มีเสียงหนัก ได้แก่ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงยาวและสระเกินทั้ง ๔ คือ สระอำ ใอ ไอ เอา เช่นตา ดำ {สระอำ ถือเป็น ครุ ก็ได้ ลหุ ก็ได้} และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น เช่น หัด เรียน ใช้เครื่องหมาย ั แทน, คู่กับ ลหุ ซึ่งใช้เครื่องหมาย ุ แทน. {ป. ครุ ว่า หนัก: สำคัญ, ควรเคารพ, มีค่าสูง: ส. คุรุ ว่า หนัก: สำคัญ, ควรเคารพ, มีค่าสูง}. ครุกรรม [คะรุกำ ] น. กรรมหนักมีทั้งฝ่ายกุศลและอกุศล, การได้บรรลุฌานสมาบัติเป็นครุกรรมฝ่ายกุศล การกระทำ อนันตริยกรรมเป็นครุกรรมฝ่ายอกุศล. ครุภัณฑ์ [คะรุพัน] น. ของที่ใช้ทนทาน เช่น ตู้ โต๊ะ เก้าอี้.

• ครุ ๓ - [คะรุ] น. ครู. {ป. ครุ, คุรุ, ว่า ครู: ส. คุรุ ว่าครู}. ครุวาร [คะรุวาน] น. วันพฤหัสบดี ถือว่าเป็นวันครู. {ป.}.ครุศาสตร์ [คะรุสาด] น. วิชาว่าด้วยการสร้างพื้นฐานและความรู้ของการเป็นครู ประกอบด้วยวิชาการศึกษาเป็นต้น.